54
POLITIEK KRACHTENVELD
Middelburg liet een zeer nipte overwinning zien voor de ARP: de drie kandidaten
van die partij hadden in het derde kiesdistrict van de stad 314, 318 en 323 stem
men, de liberale kandidaten 278, 286 en 304. In zijn memoires herinnerde Wibaut
zich later dat zijn schoonvader gezegd had, vermoedelijk in 1899, dat de raad van
Middelburg toch niks voor hem geweest zou zijn - maar dat is natuurlijk wijsheid
achteraf. Gezien de ontvankelijkheid van de Middelburgse liberalen voor progres
sieve ideeën, zou hij er in elk geval geen geïsoleerde positie bekleed hebben.
Maar dat is evengoed speculatie. De bij na-kandidaatstelling van Wibaut is vooral
een illustratie van de grote politieke tweedeling in die tijd: die tussen confessionelen
en niet-confessionelen. Voor of tegen Kuyper, op dat moment minister-president,
daar ging het om. De opzet van de liberale kiesvereniging, ook in de versie van
Doorenbos, mislukte trouwens. In het derde district werd ARP-man De Rijcke
herkozen, terwijl voor de tweede raadszetel van het district een herstemming volgde
tussen het zittende liberale raadslid Van de Ree en de antirevolutionair De Kruyter.
Wibaut had 28 procent van de stemmen gekregen, Bimmel 15 en Hioolen 22 pro
cent. Bij de herstemming won de liberale kandidaat het met 13 stemmen verschil,
zodat er in de partijverhoudingen niets veranderd was.
Wibaut had wel ruim twee keer zoveel stemmen als in 1899 en ook in het eerste dis
trict was er winst voor de SDAP. Wolders haalde bijna 9 procent, Wibaut 23. Ook
voor dit district had iemand in de liberale kiesvereniging voorgesteld om Wibaut
namens hen kandidaat te stellen: kuipersbaas J.P. Baans, een middenstander dus.
Daarna werd in de vergadering van de liberalen gestemd over de vier in de vergade
ring genoemde kandidaten - Wibaut eindigde als derde en viel dus af. Na de stem
busgang bleef ook in het eerste district alles onveranderd: één liberaal werd direct
gekozen, één na herstemming tegenover de ARP'er Petrus Dieleman, die later nog
erg bekend zou worden in de Zeeuwse geschiedenis.
We zullen maar niet theoretiseren wat voor vuurwerk een Middelburgse raad met
Floor Wibaut en de minstens zo welbespraakte Dieleman zou hebben opgeleverd.
Er rest nog slechts één detail over Wibaut en de Middelburgse liberalen en dat ligt
helemaal in het verlengde van het gebeurde in 1901. Bij een vacature in de Mid
delburgse raad in 1902 na het overlijden van een liberaal raadslid, werd door de
liberalen weer een vergadering belegd in De Vergenoeging. Nu was het koopman
Frederik Boasson die de naam van Wibaut opperde als kandidaat. Blijkbaar kwam
dit niet onverwacht. Een van degenen die de vergadering had opgeroepen, de leraar
Van der Leij, had van tevoren al aan Wibaut gevraagd wat hij zou doen. Maar die
had geantwoord dat hij alleen een kandidaatstelling van de afdeling Middelburg
van de SDAP zou kunnen accepteren en de SDAP stelde deze keer geen kandi
daten. Dat is vermoedelijk het laatste contact geweest tussen Floor Wibaut en de
vooruitstrevende stroming binnen de Middelburgse liberale elite voor zover dat in
openbare bronnen te vinden is.
