De eeuwig lichte stilte
Een stuk proza over tijillooslieiil/licht/niimte
Het is stil...
't lichte slaan
Geen gerucht
van de statige klok
dringt door
aan de wand
tot 't vertrek
als bedoelde zij
In felle kleuren
klank en ruimte
gloeien de meubels
van 't tijdloze
in het zonlicht
even maar
zodat je ogen
behoedzaam
verpijnlij kt staren
af te tasten
naar duizenden zwevende stofjes
't Laatste golfje geluid
gevangen in
ebt zachtjes
gloeiende banen
nauw hoorbaar
zonlicht
weg
die de hoge ramen
Over blijft
fel doorbreken
de lichte atmosfeer
Zwijgzaam likt
met dansende stofjes
een luie lapjeskat
doorschi j nende schaduw
liggend op de sofa
en kleuren die
suffig een ledemaat
uiteenspatten
zonder 't ritme
en vervloeien
van 't tijdloze
alles gevangen in
te verstoren
het zonlicht
en slaapt
Een vredig
na wat slikken
tijdloze
rustig verder
zonwarme
Plechtig klinkt
eeuwig lichte stilte...
onbestemd zacht
LEVIEN VAN DOESELAAR
