- - **S% De oude jazz-muzikant 'Ik weet 't niet Sonny. Ben ik daar niet te oud voor?' Jakke Salomons stond met de rug naar z'n bezoeker tegen het raam te praten. Hij was verdorie tweeënzeventig. Dat was geen kattepis. De ander antwoordde niet. Nee, die laat me gewoon even rustig denken. Gelijk heeft 'ie. Hij moet me niet gaan pushen. Vragen kan altijd, maar je moest niet op Jakke inpraten, want dan was het foute boel. Op die manier had hij nog nooit toegegeven. Vroeger niet en nu niet. Dan kon je misschien oud zijn, maar hij was nog niet seniel. Nog even opstandig als altijd. Hem kregen ze de bejaardenflat niet in. Nou was 'tie altijd zuinig geweest, dus hij kon het zich veroorloven om een hulp in de huishouding te hebben. Mevrouw De Bruin kookte ook voor hem en zorgde net zo goed voor hem als z'n moeder toen hij klein was. 'Ik weet 't niet, Sonny. Ik weet 't echt niet. Waarom willen ze ineens alle oude muzikanten weer uit hun kist halen? Maken ze niets nieuws meer tegenwoordig? Ik weet 't niet hoor. Kn wat voor soort publiek is het? Toch niet allemaal van die sjaaltjes he?' De ander zei eindelijk ook wat. 'Heel gewoon publiek, jakke. Niets bijzonders. Gewoon wat je op straat ziet en daar zitten ook sjaaltjes tussen.' Jakke wendde zich van het raam af en keek Sonny aan. 'Jij wordt ook oud, jongen. Vind jij het nog steeds leuk?' Sonny streek even over z'n kalende hoofd en grinnikte. 'Ik ben ook achtenvijftig, Jakke. Dat moet je ook niet vergeten. Maar... eh, still going strong, he!' l.n om die laatste zin te ondersteunen boog hij z'n rechterarm omhoog en toonde z'n spierballen. 'Doe jij aan body-building? Vroeger had je niet van die spieren toch?' 'fitness, Jakke, fitness, geen body-building. Da's goed voor je lichaam. Bruce Springsteen zegt zelfs dat 'ie erdoor gegroeid is.' 'Wie is dat?' 'Doet er niet toe. Hen popster in ieder geval.' Jakke zuchtte en draaide zich weer naar het raam. Het was mistig buiten. Je kon de omtrekken van de huizen aan de overkant van de gracht nog wel zien, maar dan hield het ook wel op. Hij werd altijd een beetje droef van dit weer, er zat geen leven in. 'Het is maar een optreden, Jakke. Hooguit twee als er weer een andere groep komt te vervallen.' 'Niet pushen, he Sonny. Daar kan ik niet tegen. Dat weet je, he!' 'Sorry, denk maar rustig na. Mag ik roken?' 'Je doet maar of je thuis bent, jong. Kr staat een asbak in het dressoir.' Zelf rookte hij al jaren niet meer. Hij was ermee opgehouden toen hij elke ochtend bruin speeksel opgaf. Kn hij had veel gerookt. Altijd zware shag. Was ook niet goed voor een mens natuurlijk. Maar hij misgunde een ander z'n rokertje niet. hoor. Het zat alleen wel eens 27

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1990 | | pagina 27