'Ik zit op honkbal,' zei een van de jongens en de andere leer
lingen lachten hard en lang.
Na een uur stopte ik met de les. De kinderen hadden niet meer dan
twee sommen gemaakt, maar het begrip grafiek zouden ze nooit
meer vergeten, sprak ik mezelf moed in.
De overgang naar de volgende les verliep zeer chaotisch. Ik
wachtte en wachtte en na een paar minuten greep ik in door met een
liniaal een paar keer hard op de lessenaar te slaan. Ik kon niet de
sympathieke pias uit blijven hangen, want misschien zou ik hier nog
terug moeten komen.
'En nu koppen dicht en pak je biologieboek.'
'Biologie, biologie, wat is dat?' riep een jongen met harde blauwe
ogen en een engelenkapseltje.
Ik stak het boek omhoog.
'O, kennis der natuur,' reageerden de meisjes vooraan.
'Bladzijde 96, zuivelproducten.'
Ik was die zomer bij een boer op vakantie geweest en begon daar
onmiddellijk over.
'Moeten we de les niet lezen?' vroeg een van de meisjes geeu
wend.
'Houd je bek, trut,' merkte Serge op.
Ik negeerde zijn reactie omdat hij me de woorden uit de mond
nam. 'Hoorde u wat hij zei?' probeerde het meisje nog. Ze had een
volmaakt popperig gezicht waarin een paar emotieloze ogen me aan
staarden.
'Ja, meester, daar moet u iets aan doen,' vielen de meisjes in haar
omgeving haar bij.
Ik maakte een soort wegwerpgebaar en wilde doorgaan met mijn
anekdote, maar mijn stem sloeg plotseling over. Vanaf de achterste
rij klonk gegrinnik en iemand imiteerde mijn haperende stem.
'Kan het weer?' vroeg ik.
'Fuck you!' klonk het.
Nu lachte de hele groep. Ik deed een paar stappen naar voren
en liep zo dreigend mogelijk langs de tafels. Ik wist dat ik nu iedere
controle dreigde kwijt te raken.
'Wie was dat, zeg op, wie is er hier zo onbeschoft?'
Het werd doodstil in de klas, maar meer uit hoopvolle afwachting
van een uitbarsting dan uit respect.
20
