Pollio en Willy constant kleine complimentjes, zelfs als ze een boek liet vallen. 'Emy pesten' noemden ze dat onder elkaar. En ze hadden er samen een hels plezier in. Maar al gauw was het alweer koffie pauze en kwam de wagen met de koffie en koek langs, gedreven door mevrouw Wortel. De koffiepauze werd door Pollio gebruikt om een bespiegeling te houden over de vraag of je mevrouw Wortel in haar bovenarmen kon knijpen en wat de gevolgen daarvan zouden zijn. 'Je krijgt waarschijnlijk Pia aan de deur vanavond,' zei Willy be smuikt. Pia was de vertouwenspersoon inzake intimiteiten op het werk. - 'Jongens en meisjes, we moeten weer!' riep Pollio daarop. Willy maakte de tussenstand bekend en het gemiddelde per uur. Heel didactisch zei hij daarop: 'We moeten even hurry up geven; laten we denken aan de kengetallen!' Allemaal kromden ze hun rug en weldra vlogen de aantallen weer omhoog. 6. Ze zaten beneden op zaal koffie te drinken. Het was tussen Kerst en Oudjaar. Clivia had zandtaartjes meegebracht. Pollio had koffie in twee kannen bij zich, en koppen. Zijstraat wou melk. Er was geen melk. 'Vandaag is er geen melk want ik neem nooit melk,' zei Pollio. Zijstraat gromde iets over normbesef en het opkomen van het anar chisme. Kras moest 's middags naar iemand in de Weigeliastraat, iets van een schenking of zo. Hij wist niet waar die was, en moest lachen om z'n eigen onwetendheid. 'Weigelia?' riep Pol, 'dat is in de bloe- menbuurt.' - 'Wat is een weigelia dan?' vroeg Kras die een grote tuin had. 'Weet je dat niet?' vroeg Pollio. 'De weigelia is een plant die vooral in Friesland voorkomt. Weet je dat niet?' Zijstraat keek even heel geïnteresseerd en vroeg 'Is dat echt zo, Pollio?' En Kras gromde iets van gooi maar in m'n pet. Tenslotte barstte Pol uit in een honend gelach. 'Welnee man, ik zit jullie te vernaggelen. Weigelia bestaat helemaal niet. Het is een plant in mijn hoofd, en verder voor wat jullie betreft, allemaal fake. Dat van die Friezen, alles.' De ogen van Kras schoten vonken, Zijstraat bromde iets van dialectiek en de baas spelen met behulp van pseu- dokennis. De stemming was eruit, en kwam er ook niet meer terug in. Ook al zei Clivia dat haar zandgebakjes door de jaren heen steeds beter werden. 7. Op weg naar het Archief kwam Pollio de Middelburgse componist en musicus Douwe de Trouwe tegen. 'Gefeliciteerd met je nieuwe CD,' zei Pollio. 'Dank je,' zei De Trouwe en lachte door de ernst die 41

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 41