bloedneus gekost: "Neem mij niet kwalijk, maar klopt het
leven? En wat betekent dat eigenlijk, dat iets klopt? Klopt uw
leven soms?" vroeg hij met de hand op de zoemer.
"Mijn leven is mijn leven, en of dat wel of niet klopt heeft
niemand een reet mee te maken," antwoordde Coen waardig;
en afstand houden, dacht Coen. Nog even en we zitten in
China of het boeddhisme. "Dus uw leven spoort niet?" vroeg
hij de manager. "Meestal wel," antwoordde deze, "maar ik heb
wel eens een dag die ik anders zou hebben gewild." "Zoals nu?"
vroeg Coen. "Nee. Niet nu. Dit is mijn werk. En overigens wil
ik u danken voor uw uitleg en kan ik u vertellen dat de Cine
rama uw aanschaf welwillend retourneert, en als blijk van
erkentelijkeid zou ik u graag twee kaarten voor een gratis voor
stelling willen overhandigen." De manager viste twee kaartjes
uit zijn zak en plaatste zijn handtekening. Coen weifelde - wel
of niet aannemen - maar nam aan, als tastbaar bewijs van zijn
triomf. Daarop trok de manager een geldbuidel en vroeg naar
de prijs van het entreekaartje. "Nee," gromde Coen. "Niet zo.
Ik heb betaald aan de kassa en ik wil het terug van de kassa."
"Zoals u wilt," zei snor, blij dat het nog steeds geen bloedneus
was. "Loopt u maar mee." Onderaan de trap af keerde de man
zich tot Hartmans met een vraag die hij voor het laatst bewaard
had: "U wilde er even uit; en daarvoor heeft u toegang betaald,
toch? Om er even uit te zijn? Weg van alledag, zegmaar. En
daaraan hebben wij, de Cinerama, toch voldaan? Of niet soms?
U was er even uit. Kunt u dat tenminste toegeven? Dat u er
voor de prijs van dat kaartje even uit bent geweest?"
Hartmans wilde hem een dubbele bloedneus slaan maar had
zich na de basisschool moeten leren beheersen. Hij greep de
man in de nek en sleurde hem als een oude vriend naar de
kassa, tot vooraan in de rij. "Misverstand Miranda," zei de
manager met een mislukte knipoog tegen het meisje. "Verkeer
de zaal genomen. Meneer kan gewoon z'n geld terug."
Het koffertje lag ongedeerd maar inderdaad open en bloot voor
het grijpen op de stoel. Alles zat er nog in. Gas. Hij dreef zijn
vw naar de uitgangen van P en randstad Rotterdam. All my
troubles seem so far away. Ik had gelijk. Hij gaf het me. Ik kreeg
het. Gelijk. Geld terug.
