mensen die zich zo intens met literatuur en andere kunstvor men bezighield, maar zich ondanks de verschrikkingen van de oorlog te barsten lachte om al die absurditeiten en nouveautés die ze dikwijls ter plekke verzon. Hoewel de oprichter en aan jager van het tijdschrift Theo van Baaren niet bepaald een ver nieuwer was. Volgens zijn biografie was hij meer geïnteresseerd in het mechanisme van de creativiteit dan in woordexperimen ten. Nieuwsgierig geworden door deze onthullingen en omdat ik beide fenomenen razend interessant vind ging ik op zoek naar voorbeelden en hoefde daar niet al te veel moeite voor te doen. In de eerste bundel van Van Baaren die ik doornam, Versteend Zeewier, die in 1944 illegaal verscheen, vond ik in een klein fragment een schitterende illustratie van de manier waar op literatuur en surrealisme als vanzelfsprekend in elkaar op gaan: De grachten kruipen door de dode stad ais evenvele volgevreten slangen en de barok verzakte huizen hangen moe op elkaar, de kelders altijd nat

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 37