mopperd, geen enkele toenadering was er geweest in het zicht
van de dood. Zijn vader was zelfs op zijn sterfbed blijven
ontkennen dat.kèkèkè kèkèkè. Vanaf een van de graven had
plotseling een levensgrote aardewerken zilvermeeuw hem aan
gestaard.
Nog voordat Harvey het grafschrift had gelezen, wist hij dat hij
op het gebeente van zijn vader was gestuit. 'Hier rust Gilbert
Edward Pledge', luidde de tekst inderdaad, gevolgd door zijn
geboorte- en overlijdensdatum. Harvey had de naam en data
enkele malen binnensmonds herhaald, alsof hij zich er telkens
van wilde vergewissen dat het om zijn vader ging en niet om
een naamgenoot van de in Stackton ruim vertegenwoordigde
familie Pledge. Maar er kon geen twijfel over bestaan. Hij had
gevonden wat hij zocht. In alle rust had hij daarna het graf
in zich opgenomen. Zowel het beeldje van een meeuw als het
gedicht dat boven de naam was gegraveerd, getuigde van zijn
vaders wens om als visser herinnerd te worden. De dichtregels
spraken van een leven gewijd aan varen en van vertrouwen in
God. Harvey had bij het lezen ervan schamper zijn schouders
opgehaald: zijn vader was inderdaad van jongs af aan visser
geweest maar zijn levenswandel was niet bepaald godvruchtig
geweest. Verre van dat. Het graf had Harvey weinig gedaan.
Voor hem was zijn vader al veel langer dood dan op de graf
steen stond vermeld. Het had geen zin de zaken anders voor te
stellen dan ze waren. Vluchtig, met tegenzin bijna, had hij
daarna afscheid genomen. Daarmee was alles op zijn plaats.
Aan de relatie met zijn vader was definitief een eind gekomen.
Toen hij op het punt stond naar de auto terug te lopen, had hij
gezien dat er onder de zilvermeeuw een vel papier lag dat op
zijn plaats werd gehouden door het gewicht van het beeldje.
Harvey had zich gebukt, de meeuw een stukje opgetild, en het
A4-tje er vanonder gepakt. Op het papier had hij echter niet
meer kunnen ontdekken dan wat kinderlijk gekrabbel, een on
begrijpelijke mededeling of voorstelling in kleurpotlood. Onder
de waakzame blik van de meeuw had hij die enigszins verward
weer teruggelegd.
Nadat hij de trip van die ochtend de revue had laten passeren
en opnieuw voelde dat, emotioneel gezien, alles nu op zijn
plaats was, deed Harvey zijn raam dicht, klikte zijn veiligheids-
