of kort? Vast of los? Voor zover ik het nu kan zien is er geen correlatie tussen geslacht en lel, tussen huidskleur en lel of tussen haarkleur en lel. Ik zie slechts één samenhangende factor, en dat is leeftijd. Iedere bejaarde die ik hier tegenkom, monter op visite of ziek jes onder de lakens, heeft een uitgerekt en bungelend stukje onderoor. Mijn theorie is daarom als volgt: mensen die oud worden hebben lange oorlellen. Mensen met korte lellen heb ben daarom een probleem. De levensverwachting hangt af van het formaat van je lel. TV kijk ik al dagen niet meer, omdat ik pratende oorlellen zie. Ik ben er constant mee bezig. Ik vraag me af wanneer ik het idee opgepikt heb, en hoe. Misschien sloop de gedachte al een tijdje door de brandgangen in mijn hoofd, maar kon het de hoofdstraat niet zo snel lokaliseren. Vanwege alle angst en beven van de afgelopen weken. Vanwege het ongemakkelijke krukje waarop ik al zolang naar jouw wimpers staar, en naar je bleke knokkels boven de dekens. Nu komt alles er tegelijkertijd uit, als erwtensoep uit het meisje van de Exorcist. Kotsmisselijk ben ik, het grootste gedeelte van de tijd. Vanuit de ramen van de vijfde verdieping zie ik gele bakwalmen het gebouw omcirkelen. De combinatie van des- infecteerlucht en frituurvet maakt me lichtjes ontoerekenings vatbaar. Ik wil schreeuwen tegen die lieve mevrouw Schaap. Ik wil de uitbater van de oliebollenkraam vriendelijk toelachen en dan zijn hoofd met een schuimspaan het borrelende vet in dwingen. Het zou een mooi griezelverhaal zijn voor de aan komende feestdagen. Met knapperige stukjes opperhuid in plaats van rozijnen. Ik hoop dat mijn theorie slechts een onschuldige gedachte is, een kunstenaarsbevlieging. Hoogstwaarschijnlijk gaat al het menselijke vlees na een tijdje hangen, dus ook dat stukje oor lel. Maar waarom sneed Van Gogh dan eerst zijn oor eraf, toen hij besefte dat hij de dood aan het schilderen was? Waarom rekken stamleden van over de hele wereld hun lellen op met loodzware ringen? Misschien wel om de goden te bedotten, ze via hun sieraden een langer leven te ontfutselen. Van Gogh wilde zijn bestaan juist korter, gewoon klaar. Weg met die knagende onzekerheid. Ik begrijp hem nu beter.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 47