De randjes van mijn nagels verdwijnen in jouw zachte vlees. Prikkelingen helpen misschien, heeft de verpleegster me ge zegd. Al weet je nooit zeker of hij je hoort, vertellen over dage lijkse dingen is altijd een goed idee. Raak hem aan als je praat, zachtjes, niet te veel. Probeer het bij kleine dingen te houden. Kleine belevenissen, kleine verhalen. Ik knijp in je oorlellen, trek eraan, rek ze uit. Om jou aan je oren uit je onvrijwillige slaap te trekken. Om de goden te bedotten. Ik dacht dat ik je zag knipperen, maar ik weet het niet zeker. Met jouw bloed onder mijn nagels verlaat ik de vijfde verdie ping. In de lift heeft iedereen buitengewoon lange oorlellen. Ze lachen luidruchtig, alsof ze weten dat ze uitverkoren zijn. Straks halen ze allemaal een oliebol. Os rf

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 49