Restauratie
van De Wet
4
1911-1913
1914-1915
1915-1920
1921-1927
1928-1938
1939-1953
1954-1959
1959-1963
1961
1964-1972
1973-1977
1977-1983
1983-1988
1988-heden
A.C. Hughes
Bryan Wait
Frank Teed
Walter Townend
F.B. Pitcher
Raymond Powell
H.E. Clark
L.A.J. Koenan
Michael Bennett
A.E. Downs,
Taeke Henstra, Haarlem
B. de Jonge
W. van Eeken
De Wet
Dame Isabel
familie over en werd er champagne
gedronken, zoals de dochter van de
werfeigenaar, toen ze 96 jaar oud
was, aan mij vertelde.
Na voltooiing heeft de eigenaar het
schip naar Engeland gevaren, waar
het tot 1977 bleef. In dit jaar werd het
gekocht door de heer Taeke Henstra
uit Haarlem.
Momenteel is het in bezit van dhr. W.
van Eeken en hij is de 13de eigenaar.
Inmiddels heeft het schip ook diverse
keren een andere naam gekregen en
momenteel heeft het weer de
originele naam "DE Wet".
Mogelijk was het vernoemd naar
Christiaan de Wet, een
vrijheidsstrijder uit de Boerenoorlog.
Aangezien dit een oorlog van de
Zuid-Afrikaanse boeren tegen de
Engelsen was moet de eerste
eigenaar wel zeer ruimhartig
geweest zijn om dit te handhaven.
Omdat het schip geruime tijd onder
Lloyds Register of Yachts heeft
gevaren zijn de eigenaars goed te
Loreley of London
Loreley
Frinton on Sea
Dame Isabel
De Wet
achterhalen. Deze lijst ziet er als
volgt uit:
In samenwerking met de Stichting
Behoud Hoogaars is er door de
huidige eigenaar veel aan gedaan
om De Wet weer in een goede staat
te brengen en na enkele restauratie
beurten kan momenteel gezegd
worden dat een prachtig voorbeeld
van Nederlandse platbodem historie
weer jaren mee kan!
5
Gerrlt Zomer
Wie kan het komplete verhaal
vertellen van alle
timmerwerkzaamheden aan een
schip van 86 jaar oud? Mijn eerste
kennismaking met De Wet dateert
pas van maart 1990. Al geruime tijd
wist ik dat dit schip terug was in
Nederland, maar ik had haar nog niet
eerder kunnen opsporen. Op een
zonnige voorjaarsdag toch maar
eens naar Sneek gereden, dan had
ik twee vliegen in een klap: ook de
Jetty zou bij v.d. Meulen liggen. Dit
uitstapje leverde een dag op vol
gemengde gevoelens: de Jetty lag er
zeer desolaat bij en leek haar laatste
rustplaats te hebben bereikt. Met De
Wet was het beter gesteld: de eerste
restauratiefase was bijna voltooid. Er
was al veel aan het schip getimmerd,
maar gelukkig was er nog duidelijk te
'reconstrueren' hoe het een en ander
'gezeten had'. Zo kon je goed zien
dat de plecht nog de originele
'vissermansplecht' was: zo'n 5 duim
lager dan het voordek van de meeste
jachthoogaarzen en dus lager dan
de gangboorden. Zo ook staken de
oplangers, of 'dokken', zoals ze op
Tholen worden genoemd, boven dek
uit en eindigde de plecht aan de
voorkant bij de klapmuts, de
karakteristieke ruimte voor in de
boeg van de hoogaars. Ook
bevonden zich daar nog de kaken
van het vroegere braadspil.
Aan de roef was ook nog goed te
zien dat deze simpelweg over het
oorspronkelijke ruim was geplaatst.
Een eerste restauratie-fase is altijd,
mits deze goed wordt aangepakt, de
fase waarvan je het minste resultaat
ziet als het schip weer in het water
ligt. Op deze dag lag het schip nog
op de dwarshelling bij Joh.v.d.
Meulen en was het resultaat van alle
arbeid nog goed te bekijken. En dat
was niet mis! Grote delen van de
boorden waren vernieuwd, evenals
een behoorlijk aantal knieën door het
hele schip, de banden in het
achterschip en de achtersteven. Aan
een nieuw roer werd nog gewerkt.
Deze fase moest nog worden
afgesloten met het vernieuwen van
de kuip, het achterschot van de roef
en de boeisels in het achterschip.
Het zeilwerk werd met een stalen
konstruktie tijdelijk verstevigd en zo
werd het schip voorlopig zeilklaar
gemaakt.. Na deze flinke investering
heeft de familie van Eeken in de
zomer van 1990 voor het eerst
geroken aan een echte zeilvakantie
op het Wad. Begin september vertrok
het schip naar Zeeland om daar
voorlopig te worden 'ondergebracht'
bij de Stichting Behoud Hoogaars.
Tevens volgde er een periode van
bezinning hoe de restauratie verder
aan te pakken. Voortzetting van de
restauratie was wel gewenst: het
schip was nog lang niet voldoende
stijf, met alle gevolgen van lekkage,
etc. Al snel werd duidelijk dat
verdere restauratie eigenlijk
betekende komplete vernieuwing van
de rest van het schip.
In de winter van 92/93 werd op de
werf van Peter Schouten te
Kortenhoef de oude plecht
vervangen door een massief
teakhouten voordek-In het vooronder
werden enkele banden, knieën en
bijna alle klossen (oplangers)
vervangen en het vooronder werd
opnieuw ingetimmerd met massief
De BRU 24, welke in 1920 bij Stam gebouwd werd, is nu ondergebracht bij het Nat. Scheepvaartmuseum 'Het Steen', te Antwerpen.
<L
De Wet krijgt een nieuwe roef (febr. 1995)
De Wet in de winter 89-90 tijdens restauratie bij
Joh. v.d. Meulen. Let op de vorm van het
opgebrande vlak.
