Duumpjesavond Zaterdag 26 augustus om 17.00 uur was weer de alombekende Duumpjes'avond' gepland. Het was weer twee jaar geleden dat we samen kwamen in de Volkshogeschool in Aardenburg en we waren er weer aan toe. We hadden goed weer besteld, een passende locatie uitgezocht temidden van historisch Zeeuwsch-Vlaanderen en verder alle voorbereidingen getrof fen om er weer een gezellige avond van te maken. 'Derostie' zal in lange tijd niet meer zoveel gasten gezien hebben en dat allemaal eigen volk. Op de achtergrond de wallen van Retranchement en op de voorgrond een eeuwenoude boerenschuur waar aan de binnenkant de geschiedenis af te lezen was. De happening werd begonnen met een excursie o.l.v. René Beijersbergen, regiobeheerder van het Zeeuwse Landschap; de Stichting die enige jaren geleden de wallen verwierf en direct is begonnen om de wallen, voorzover mogelijk, in hun oude toe stand terug te brengen. Op de oor spronkelijke wallen zullen beslist geen populieren gestaan hebben: ze zouden immers de vijand aan het oog onttrok ken kunnen hebben en omdat ze kap- rijp waren, zijn ze van de wallen ver wijderd. Ze werden vervangen door beter in het biotoop passende knotwil gen, geplaatst aan de rand van de gemodderde gracht. Verder werden er kleine, ondiepe poelen gemaakt om de boomkikker weer wat levensvreugde te bieden. Velen van ons zagen voor het eerst van hun leven deze kleine diertjes, zittend op een struik, zich koesterend in de zon. Het waren nog 'jonkies', maar de dag kon voor de meesten niet meer kapot. Roepen deden ze nog niet, dat doen ze alleen in de schemering, anders hadden de bezoekers helemaal versteld gestaan hoe het mogelijk was dat zo'n klein diertje zo'n enorm geluid kan produ ceren. Verschillende excursiegangers pro beerden zich de plaats te herinneren waar in 1938 het muziekconcours plaatsgevonden had; er waren toen zo'n 16 muziekverenigingen die, con certerend tussen de wallen, niet zozeer trachtten een prachtig stuk muziek weg te geven, dan wel een poging waagden het naastgelegen dorp de baard af te doen. Waar is de tijd geble ven. In de natuur minder onderlegde excur siegangers vroegen aan onze Zeeuwse Landschapsman wat zijn stichting onder beheer verstond gezien het feit dat er nogal wat 'tiengels en stekels' groeiden, maar dat lag aan het gepleegde graafwerk, de 'verstoring van het milieu' op de wallen en zou van korte duur zijn. Enig ongeloof bleef en werd niet onder stoelen of banken gestoken. Aan het eind van de tocht nog een horde nemend in de vorm van een niet open kunnend boerenhek, bleken vele oudere deelnemers nog niets verleerd te zijn van wat vroeger tot de basis kennis behoorde. Vanaf de Killedijk gingen we terug en het voetpad over de wallen nemend, verwisselde net een uit de kluiten gewassen tak het tijdelijke met het eeuwige. Voor de voorste wandelaars liep het iets beter af, maar men was toch danig geschrokken. Terug in de schuur stond de tafel gedekt met culinaire geneugten, er werden wafels gebakken en de gesprekken barstten los als vanouds. Nadat ieder een zekere staat van ver zadiging bereikt had, begon de schie ting op de liggende wip. Daar werd 12

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 1993 | | pagina 12