en vooral schijtend in onze bomen en
dan als het geluid van een zweepslag
allemaal weer weg om boven de akker
de mooiste guirlandes te tekenen.
Deze echte troep groeit iedere week.
In de rietkragen van de Baarzande zit
ten er wel enige tienduizenden. In een
mum van tijd kleuren ze mijn dak
zwart en in één duik is mijn moerbei
boom geheel leeg. Ze spelen als van
Gogh met stippels in het oneindige,
maar veranderen per seconde. Op het
land een eindeloze wisseling van
patronen, waarbij de randen voortdu
rend blijven omkrullen. Spreeuwen
houden je vele kwartiertjes ademloos
bezig.
Dat doen echter de zwaluwen ook,
vooral als ze aan het oefenen zijn voor
de grote tocht. In hun spel en als groep
tonen ze hun grenzeloze vrijheid. In
schril contrast hiermee staan de talloze
meeuwen op de meest versgeploegde
akker of de kieviten die door de lucht
kuieren met hun sloom klappende wie
ken. Maar deze laatste nemen dan ook
niet zo definitief afscheid, want bij de
geringste weersomslag kunnen ze al
terug zijn met hun gesnerp. Voor de
zwaluwen was het op 27 september
wèl definitief afgelopen; deze ludieke
vliegers waren er voor het laatst. Ze
werden wat mechanisch uitgewuifd
door de trouwe meeuwen in de ploeg-
voren; de trage plevierentroep met de
lellende vleugels heeft de aan de grote
reis beginnende vogels misschien wel
doorkruist en de duiven vieren feest
door de lucht in het lage licht met zil
verpapieren hangers te versieren.
Ons keukenraam is een superbreed
beeldtelevisie met een metaprogram-
ma. Met soms slechts fazanten in de
bomen, 's avonds, en waterhoentjes op
het gras, 's morgens. En een enkele
merel of een zootje eksters en kraaien
en straks steeds meer ganzen. En
misschien wel schaatsers. Het duump-
je is ook altijd in beeld, maar dat
maakt geen troep op de Drieweg.
Kees van Oosten.
Foto: Kras Bockland
4
o
k,
In het langzaam kostbaarder wordende
graan komen steeds meer kleinere
5vogels los om snel weer weg te dui
ken. Vooral als de inmiddels tot acht
individuen gegroeide groep kiekendie
ven komt aanglijden van over de
kreek. Dit jaar komt deze circusvogel
zelfs tot boven onze woonplek, zodat
ik met de verrekijker recht omhoog de
scherpe kop in close up kan nemen.
De hele zomer blijven ze boven ons
huis kringen maken, tot grote ontstel
tenis van die groepen kramsvogels
en/of koperwieken bij het graan.
De oogst is immers een zenuwentoe
stand. die lijkt over te slaan op de vrij
gekomen groepen patrijzen. Van dit
blote wild kan ik me meermalen wild
schrikken. Dan zijn fazanten aanmer
kelijk rustiger in de nazomer, hoewel
die troep mospikkende vrouwen wel
geleid wordt door enkele zeer nerveus
overstekende mannen.
Pijlvormig of zigzaggend formeren de
ganzen zich weer; de duiven vliegen in
heuse jaagformaties over de velden.
Je wordt de naderende herfst gewaar.
Ruist het of suist het? De spanning is
voelbaar. Overal vandaan scheren hele
kleine trosjes ergens en nergens heen.
Plotseling is er een troep op het stop-
pelland, rollend van de ene naar de
andere kant, dan weer onzichtbaar,
dan weer een zwarte wolk boven de
kreek. Een onheimelijk geluid 's
avonds in de nazomer en daar zijn
ze. Als aangetrokken door een mag
neet duiken ze op elkaar. Kwetterend
17
