Het was Tinus Bij de Vaate, ja de hoofd letter B moet er staan, hoofdredacteur van de al niet meer bestaande Zierikzeese Nieuwsbode. Onder het pseudoniem 'Eilandman' en later '(Schier)eilandman' schreef hij, in zijn hoedanigheid van hoofdredacteur journalist, gedurende een periode van meer dan 35 jaar, wat je tegenwoordig zou noemen, columns. De stukjes hadden een vaste plaats in de Zierikzeese Nieuwsbode en wel op de 2e pagina rechts onderaan. Je kon ze niet missen. In de latere periode werden veel van die humorvolle columns in het Zeeuwse dialect geschreven. Naast de door hem gehanteerde humor waren de stukjes ook dikwijls beschouwend, maar boven al relativerend. M.J. Bij de Vaate met zijn bekende scooter, dit keer echter geen vlinderstrik maar met stropdas (Foto uit privécollectie van Mevrouw J. Bij de Vaate - Eckhart) Tegenwoordig kun je met de moderne media, in dit geval internet, ook alle uitgaven van Zierikzeese Nieuwsbode bekijken. Toen ik op de site krantenbankzeelancl.nl in de zoekmachine Eilandman en later ook nog Tinus Bij de Vaate of M.J. Bij de Vaate intikte, kreeg ik duizenden zogenaamde 'hits'. Zoiets maakt je dan wel erg nieuwsgierig. Als je al die hits doorneemt blijkt wel dat Martinus Johannes Bij de Vaate een bijzonder mens is geweest. Voor mij was het dan ook logisch om me in dit artikel niet slechts te beperken tot wat dialectologische beschouwingen van het werk van deze man. Ik heb gemeend ook bij de schrijver van de bewuste columns in dialect wat uitvoeriger stil te staan. Aan de hand van de eerdergenoemde 'hits' zal ik dan ook, soms moet dat in vogelvlucht, stilstaan bij het leven, persoon en waardering en het werk van Tinus Bij de Vaate. Je zou mijn inziens zonder veel moeite over Tinus Bij de Vaate ook een compleet boek kunnen schrijven. Leven Martinus Johannes Bij de Vaate werd in 1923 in Zierikzee geboren en groeide op in een gezin met 4 kinderen in Nieuwerkerk. In deze plaats was zijn vader onderwijzer aan de Christelijke lagere school. Hier ontwikkelde zich bij de jonge Bij de Vaate ook de liefde voor de natuur. In de tuin van de oude pastorie, waar de familie Bij de Vaate woonde, stond een grote kastanjeboom. In de top van deze boom bracht de Tinus vele uren mijmerend en lezend door. De prestigieuze woning stond midden in een landelijk gebied van weilanden, akkers en het toen nog bestaande bosgebied bij Sirjansland. De jonge Tinus genoot daar optimaal van de natuur. 104

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2009 | | pagina 106