Na de lagere school doorlopen te hebben ging hij naar de Rijks HBS in de Manhuisstraat te Zierikzee. Op de school was hij tevens actief als redacteur van het schoolblad 'Contact'. Ja zijn ambitie kwam al vroeg aan het licht. Hij won met een artikel zelfs een reis naar Noorwegen. Naast het succesvol afsluiten van de HBS-opleiding kreeg in deze periode ook zijn schrijftalent de gelegenheid zich te ontplooien. In de oorlogstijd van 1940 -1945 werd Tinus met tussenpozen in Duitsland te werk gesteld. Dat was een zware tijd, maar hij wist te ontkomen en dook uiteindelijk ver van huis en van zijn geliefde eiland onder in Haarlem. Ook na de oorlog bleef hij nog enige tijd in Haarlem om daar toen al voor een krant te werken. Het bloed kroop echter ook bij Tinus waar het niet gaan kon, want toen hem een advertentie van het Militair gezag op Schouwen en Duivelancl onder ogen kwam, waarin een redacteur gevraagd werd voor het blad cle Vrije Stemmen, solliciteerde hij daarop. Hij werd onmiddellijk aangenomen. Zo kwam Tinus dus betrekkelijk vlug weer terug in zijn geboortestreek. In 1945 dus als verslaggever bij de Vrije Stemmen en 3 jaar later werd hij hoofdredacteur van de Zierikzeese Nieuwsbode. Hij ontmoette bij het distributiekantoor in Zierikzee een jonge dame, Jannie Eckhart genaamd. Zij werd in 1946 zijn echtgenote en levensgezellin voor de rest van zijn leven. Aanvankelijk woonden ze aan de Nieuwe Haven en later verhuisden ze naai de ouderlijke woning van mevrouw Bij de Vaate aan de Hoofdpoortstraat. Onlangs had ik het genoegen mevrouw Bij de Vaate - Eckhart te ontmoeten. Het was een uitermate plezierig Zierikzees onderonsje. We hebben wat in het fotoalbum van haar man gebladerd en gesprekjes over haar man gevoerd. In dit artikel zijn ook enige foto's uit haar privécollectie afgebeeld. Niet minder dan 35 jaar zou Martinus Jan Bij de Vaate met een tomeloze inzet de scepter zwaaien over de Zierikzeese Nieuwsbode en dat deed hij met verve. Persoon en waardering Uit de vele artikelen, interviews, beschouwingen in de Zierikzeese Nieuwsbode uit de jaren 1947 - 1994 kun je met niet al teveel moeite een beeld van Tinus creëren. Helaas ontvangen veel mensen pas bij het definitieve afscheid de waardering die hen redelijkerwijs toekomt. Voor Bij cle Vaate was dat niet het geval. Zijn zilveren journalistenjubileum werd op 12 september 1970 uitbundig gevierd. In het bekende Zierikzeese etablissement Mondragon werd hem bij die gelegenheid een receptie aangeboden. Vele gemeentelijke bobo's van het eiland gaven bij deze gelegenheid acte de presence. Vrijwel alle burgemeesters, wethouders, gemeentesecretarissen en ook raadsleden maakten hun opwachting. Hieruit bleek wel de goede verstand houding tussen de autoriteiten en de hoofdredacteur. Voorts waren ook aanwezig: hoofden van allerlei diensten en instanties, verenig ingsbesturen, vertegenwoordigers van het onderwijs, de landbouworganisaties, het Waterschap en heel veel andere instellingen. Kortom, heel Schouwen en Duiveland nam de gelegenheid te baat om de jubilaris lof toe te zwaaien voor zijn vruchtbare werk bij de Zierikzeese Nieuwsbode. Een en ander werd onderstreept met lovende toespraken en talrijke cadeaus. Voor Bij De Vaate was het een bijzondere verrassing toen hij ook nog eens een extra aan hem gewijde editie van de Zierikzeese Nieuwsbode in ontvangst mocht nemen. Ontzettend trots was 'Tinus van de krante' (zo werd hij in Zierikzee ook wel ge noemd!) toen hij op 30 mei 1972 uit handen van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses 105

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2009 | | pagina 107