Begin 1957 bleek dat Gedeputeerde Staten van Zeeland hun goedkeuring aan het zo moeizaam tot stand gekomen uitbreidingsplan hadden onthouden. Het teleurgestelde gemeentebestuur bedankte Komter voor de samenwerking en "het prettige persoonlijke overleg" en gaf de opdracht om het hele plan te herzien aan het stedebouwkundig bureau Schat Schut in Middelburg. Dit bureau ging zeer voortvarend aan het werk en legde al in september van dat jaar haar uitbreidings plannen in de vorm van gekleurde lithografische kaarten met uitvoerige toelichtingen aan de gemeente voor. Toch zou het nog bijna anderhalf jaar duren voordat de Gedeputeerde Staten van Zeeland dit plan wel zouden goedkeuren, terwijl dit dringend nodig was om een "ordelijke ontwikkeling" in het duingebied mogelijk te maken.46 Goedkeuring en uitvoering van de plannen Begin 1958 bracht de Zierikzeesche Nieuwsbode een artikel waarin de hoofdpunten van het nieuwe door de gemeenteraad geaccepteerde uitbreidingsplan voor Nieuw- Haamstede werden weergegeven: het voor bebouwing bestemde gebied - een besloten "bebouwingseiland" - met van elkaar gescheiden kernen bleef vrijwel gelijk ten opzichte van Komters plan uit 1955- Maar het grote hotel dat Komter aan het einde van het Zeesterweegje had gepland, was met de bijbehorende huurhuisjes uit het plan geschrapt. De journalist citeerde uit de toelichting van Schat Schut: "De beheersende dominant in deze indrukwekkende ruimte is de rijzige Wester lichttoren met zijn omringende bossages. De bestaande beplantingen en wallen werden in het plan zoveel mogelijk ontzien, tenein.de het sprekende karakter van het groeneiland in deze majesteitelijke wijde operiheid zoveel mogelijk te bestendigen. Ook al is de aparte wijk voor het personeel van de villabewoners er niet in die vorm gekomen zoals die in 1935 was gepland, toch streefde men er ook in 1958 nog altijd naar om een bepaald "welstandsniveau te handhaven, dat zijn onmiskenbaar cachet geeft aan deze zeebadnederzetting". Aan de,weggetjes die zich van de Torenweg afsplitsen en ook rond de vuurtoren waren op de kaart van Schat Schut die zij in 1958 voor de indiening bij Gedeputeerde Staten van Zeeland nog bewerkt hadden, al heel wat huizen ingetekend, maar allemaal inderdaad op ruime percelen.48 Begin 1959 kon het Haamsteedse gemeentebestuur tenslotte bekendmaken dat Gedepu teerde Staten met het uitbreidingsplan hadden ingestemd. Het plan stelde de gemeente eindelijk in staat om in de duinstreek orde te scheppen en bijvoorbeeld de wildgroei van houten vakantiehuisjes aan banden te leggen. Het waterleidingnet ter plaatse werd verder uitgebreid, er werden meer duinovergangen gemaakt en parkeerplaatsen aangelegd. Voor campings werden plekken op enige afstand van Nieuw-Haamstede aangewezen: "zodanige terreinen [vond men] doen in feite inbreuk op het karakter van de geprojecteerde nederzetting, die een op zichzelf staand geheel vormt."49 Het aantal hotels in de duinstreek werd tot een drietal beperkt. Het pas na de watersnood opgeknapte vliegveld mocht uitsluitend worden gebruikt door zweefvliegers. En binnen de grenzen van de badplaats verrezen langs de Strandweg, de weggetjes en lanen die op de Torenweg uitkomen en achter de beschermde houtwallen langs de Torenweg zelf tientallen vakantie huizen van het in 1958 wenselijk geachte welstandsniveau in deels traditionele, deels moderne architectuur. 70

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2009 | | pagina 72