Waardering Het laksteeltje is een langs onze kusten zeer zeldzame grassoort. De Visser ontdekte de eerste Zeeuwse groeiplaatsen. dat bijna alle in Zeeland gevonden soorten erbij zaten, ook de heel gewone." De Visser trof in de jaren na de Tweede Wereldoorlog 995 soorten aan, waarvan 892 wilde en de rest voornamelijk aangevoerde. Hij was in die jaren vrijwel de enige in Zeeland. De recent toegenomen belangstelling voor de Zeeuwse flora doet hem deugd. Immers, zijn pionierswerk heeft blijkbaar een goede basis gelegd voor anderen. Ook de huidige natuur bescherming maakt nog steeds gebruik van zijn gegevens. Zijn 87e verjaardag, op 3 april dit jaar, was dan ook aanleiding aan hem een speciaal dubbelnummer van het vakblad "Gorteria" te wijden, waaraan vooraanstaande Zeeuwse botanici en floristen hebben meegewerkt. Het blijkt op de middag van het gesprek eigenlijk overbodig naar zijn reaktie te vragen. Een fraai gekafte, ingebonden versie van het nummer ligt bovenop een stapeltje. Klaar om het weer eens na te slaan. De zeekool is geen koolsoort maar behoort tot een ander geslacht van de familie der kruis bloemen. Het blauw groene blad doet enigszins denken aan dat van sommige koolsoorten. soort van zuidelijke rotskusten." De Visser publiceerde zijn scherpzinnige waarnemingen in "De Levende Natuur" in 1959. Enkele jaren later kwam hij erachter, dat ook op de zeedijk bij Westkapelle 'zijn' laksteeltje massaal groeide, thans bedreigt door dijkverzwaringen. Beroemd zijn verder zijn vondsten van zeekool, zeevenkel, vlaamse peterselie, verschillende kleine klaversoorten en zo meer. Minstens even belangrijk is geweest, dat een vondst alléén niet genoeg was voor hem. Bijzondere planten werden door hem sterk gekoesterd door ze elk jaar te bezoeken en alle oecologische waarnemingen vast te leggen. Dit komt tot uiting in de vele artikelen die hij schreef, zowel voor vakbladen als voor een breder publiek, vooral in de PZC in de jaren zestig. In het "Zeeuws Tijdschrift" schreef hij 10 uitgebreide artikelen over 'Bossen en bomen in Zeeland', de Braakman, de Zwarte Polder, het herstel van de wilde flora na de overstromingen van 1953 en over de flora van Zeeland in het algemeen. Het Rijksherbarium in Leiden is hem zeer erkentelijk voor de vastlegging van gegevens in de vorm van een verzameling gedroogde planten. "Ruim tien jaar geleden besloot ik - omdat m'n gezondheid achteruit ging mijn herbarium te laten weghalen. Met een VW- bestelbusje zijn ze de dozen op komen halen. Het kon er allemaal precies in. Ik weet niet hoeveel het was, maar later heb ik een keurige bedankbrief gehad waarin stond, dat het totaal neerkwam op ongeveer 3500 vellen. Ik denk,

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1985 | | pagina 10