SAEFTINGHE INSPIREERT
DOOR CAROLIEN ABRAHAMSE
e bezoeker die afgelopen zomer bezoekerscentrum Saeftinghe bezocht met het idee kennis op te
doen over het Verdronken Land van Saeftinghe, kreeg een extraatje mee. Want naast de altijd aanwezige
informatie over de flora, fauna en ontstaansgeschiedenis van dit unieke brakwatergebied, kon het publiek ook
kennis nemen van de confrontatie met Saeftinghe door diverse kunstenaars. Dit hadden zij geuit in diverse
werken, die in de expositieruimte ten toon gesteld waren.
de getijdemeter, eer buis met water
die in verbinding staat met het water
in de Westerschelde. De roep van
enkele vogels kun je horen wanneer
je door een telescoop kijkt en een
afbeelding van de betreffende vogel
ziet. En de bescherming tegen het
opkomende water van de gerande
schijnspurr're wordt gedemonstreerd
door aan een hendel te draaien.
Maar naast vele objectieve feiten
biedt dit schorregebied iedere be
zoeker een subjectieve beleving.
Vijf kunstenaars durfden de uitdaging
aan deze aan het publiek te presen
teren.
Het initiatief voor de 'stream of
consciousness', zoals deze tentoon
stelling genoemd is, kwam tot stand
tijdens een informeel praatje tussen
één van de kunstenaars en een
medewerker van de Stichting het
Zeeuwse Landschap. Het Zeeuwse
Landschap was bereid de expositie
ruimte beschikbaar te stellen en vijf
kunstenaars waren enthousiast om
werk te exposeren. Elk van de vijf
kreeg een maand de tijd om zijn of
haar werk ten toon te stellen. De
spits werd afgebeten op 3 mei door
Wies de Bles. Anneke Schenk zal als
laatste haar werk tonen, wat tot 27
september te zien zal zijn. Dat Het
Verdronken Land van Saeftinghe een
enorme inspiratiebron is, is wel
gebleken. Vooral de diversiteit van
de werken van de vijf kunstenaars
was zeer verrassend. Eigenlijk lo
gisch, want ieder heeft een persoon
lijke beleving, geeft die op een
persoonlijke manier weer, met ge
bruik van persoonlijke vaardigheiden,
materialen en middelen.
Zo maakte Wies de Bles een grote
grijze kist van klei, met daarin gele
longen en een rood hart, welke een
verbinding legden naar het opge
graven skelet 'jetje', dat in het be
zoekerscentrum ligt. Het werk van
Martin mcNamara kon rustig be
keken worden door bezoekers. Zijn
werk, een heel groot ei met daarop
een afbeelding van de aardbol, was
omringd door tien stoelen.
Ronald van Dokkum exposeerde
diverse waarnemingen van de paarse
kiekendief, waarvoor hij als mate
rialen onder andere papier, knipsels,
soldeersel, hout en paarse verf ge
bruikte. "Ik was in mijn jeugd al een
vogelliefhebber. Tijdens een excursie
door Seaftinghe deed ik de meest
belangrijke inspiratie op voor deze
werken. De gids vertelde hoe diverse
vogels heten. Die benamingen zijn
afspraken, maar ik leid mijn eigen
creatieve manier van het benoemen
van een vogel uit het landschap af."
Ook voor Kees van Gilst was een
excursie door Saeftinghe de belang
rijkste inspiratiebron voor zijn werk
en. Hij maakte onder andere diverse
gekleurde laarzen van eigengemaakt
karton, laarzen met borsteltjes onder
aan en een groot schilderdoek. Het
gebruikte karton maakte Kees van
gebruikte schetsen en ander afval-
papier. Hij reageerde daarmee niet,
zoals Ronald, op een element uit de
natuur, maar op activiteiten van
mensen. "Ik heb mij laten inspireren
door de manier waarop mensen zich
begeven in het landschap en rea
geren op het natuurgebied. Daarmee
heb ik geprobeerd mijn werken aan
Over het Verdronken Land van
Saeftinghe is veel informatie bekend.
De meest belangrijke feiten worden
in het bezoekerscentrum op een bij
zondere manier gepresenteerd. Zo
wordt het getijverschil getoond door
De installatie Sweetheart van Wies de Bles.
