DE SUTJENNEKES Een verhaal in het dialect van Nieuw- Namen, genoteerd door M.J. van Dijke- Lookefeer te Hulst (geboortig van De Kauter) 't Was een gelaonte vrao wor ak over spreek, gelant effenafaon, gelek de mjiste vraön op de Kaoter. Ze wao ne weenkel, een klèntsje mar, en ze verkocht juk vis en gjèrnot, veel gjèrnot, vas gevangen deur urre man. E was iejune van de leste vis sers en zen buutsje lag op den Doel of, nog in de kwjao in den Eemao. 'k Weet het na zju zjuust niemer, want ut is laonk geleen. Op ne mèrret, ne zaoterdagmèrret, kwam er iemand 'bij oons' uit Ulst, ze wjunde in Ulst. Mar 't was un Ollaonse en ze verstieng vaneige nie veel van 't Kaoters. Wij aöteme aolt vasse pisteleekes van't bels en vasse gjèrnot 's zaoterdagmiddags mi wa saljao en tommatte. Lekker zunne, dor kan gjinne 'diner' tegenaón. Alli ze ging mee nar de weenkel. De vrao begost te praoten, ne gjille uitleg, da kost ze nogal zunne! Ze wao dal misere gad 's merres. Ze wao twieje nuve sutjènnes gekocht en die wao ze mi un bitsje waoter en wa siejup op un klein vierke gezet, want ne mens wil proper zijn en da nuuf goed recht nie aon a lijf doen. Vaneigest, dur kwam volk in de weenkel en ge keunnet al grjaön zeker: de schujene sutjènnes kapot gekokt Ik zee dat da errug was, want da tammel al dier genoeg was en a gieng mi men Ulsterse en menne gjèrnot de weenkel uit. De Ulsterse wao goe gelusterd mar ze moest toch iets vraoge aon mij. Ze zee: 'Welke vissen waren er nu kapot gekookt?' Ne mens mok wa mee ee mi ta Kaoters van soutien-gorge bustehouder. 'De kwjao in den Eemao', Emmahaven 1910. 9

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1992 | | pagina 11