De doskasse
'k Mocht wè is mee
a t'r 'edost wier uut de schuure,
d'n doskasse 'olf d'rin en de pers
mie z'n groate paerekop d'r buuten.
Een trekker "Lans" of zo
mie een groate poeli.
Een lange lere rieme, mie van
die iesdere krammen, klik-klak
op 't ritme van de pers.
M'n broer om drêêd te steken
op méête, nie te lank en nie te kort.
Eén mêête, dan past 't beter
in den tas.
En an de kasse zelf een soort van
Jacobsladder
voe de zwaere grêênzakken op te geven.
'Elpe an de beskuul:
'n bitje d'r bie, 'n bitje d'ruut.
Den tas zo 'öóge, da je kop over kloa-
ten in 't kaf kon sprienge.
J'n oaren, j'n 'emde en je neuze
én je béde vol mie kaf.
En moeder kwêêd!
A. Beo
38
