Menu, durf te leven C. v.d.Guchte-Fraanje Zó 'n goeie vuuftig jaer e lêê Wuenden in de Zeeuwse polder, Vier mensen (ze waere nio 'etrouwd) In un uusje mie un zolder Twi zusters waêre 't en twi broers Siene, Kee, Ko en Arjaên. Arjaên, Ko en Siene hienge werke, deur Kee wier t'uusouwen 'edae. Ze ao gezaeinelijk un ouwe kouse, Dut was '11 appeltje voe d'n dost. Ze ao mie mekaore of e sproke, Dat 'r elke weke wut in most. Ze leefden mè êêl ermelierig, Atte êêl vee kerremelkse pap En tervebroad mie un kruppe spek, Was ok d'r daêgelukse hap. Op reize gae dat kwam nóóit voor Want dat kenden ze toen nie, Zaódoende kwam in d'ouwe kouse, D'r elke weke eêl wat bie. Arjaên die was van aêrd un goedzak, Even as z'n zuster Kee, Twi mensen die a aöllebei, Ok wat voe un ander dee. Me Siene was un gróóte katte, En Ko un bok en iesluk gier, Het gaf dus wê es strubbeliengen, En Ko was dan de 'kwae Pier'. En Siene mie d'r gróóte lère, Kwam tegen Ko dan goed van uus. Arjaên en Kee moste dan susse, Je lieke wè 'n stel kleine guus. Mè op un dag hienge ze an t tellen, Want d'ouwe kouse die was vol, En mie z'n vieren rond de taefel, En Ko z'n kuêken stoenge bol!! Un eêl bedrag, ze zeie toen: 'Wat gi me di voe kaope?' En toen bin de gemoederen, Wê aêi aöge op lóape. Kee en Arjuên opperden 't plan, Wut te geven voe de 'ermen', Mê Ko kreeg bienaê van de schrik, Een kroenkel in z'n dermen!! En Siene schetterden het uut, 'Ik wil un slot mie kraelen!' Di waêre ze 't nie over aêns, Da's nie voe aêllemaêle. Ze kwamme nie toet een besluut. En waere aêl verstoord, Mie gevolg, de kouse gieng, Terug op t' bestieboord En z'ebbe vadder deur e spaêrd Toe an 'tende van d'er leven, Wi a dat geld dan wê voe was, Dat aose nie beschreve. En Ko die ei het langst eleefd, Bleef aoltied mê vergaêre, Di was êèn dienk belangriek mê, Geld in de kouse spaêre!! Wut uut te geven van dat geld, Dat eit'n nooit e durve, Toen a t'n vierentachtig was, Is as lesten Ko e sturve. Toen a 't boeltje uut mekaêre gieng, Was bie ieder die mê docht Dat '11 ok in de fermielje zat, Gin vuultje an de locht Vier volle kouse waêre het, Toen wiste ze mê pas, Bel joengers wut un boenke geld, Nom Ko zat goed bie kas! baêt de morual van dit verhaal, Je in gedachten bluuve, Durf je nie te leven van je geld Gaê de fermielje d'r mie schuuve!!! 39

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1993 | | pagina 41