DIALECTDAG 1995, ZATERDAG 21 OKTOBER IN DE VROONE TE KAPELLE M.J. van Leeuwen-Hamelink Op 'n mooie naojaorsmorg'n reej'n we wee nao De Vrööne in Kapelle voo de Dialectdag. Da doen we noe a vee jaor'n. We waor'n d'r a vroeg, mao je moe nie dienk'n da we d'n eerst'n waor'n. Bè njeet, 't zat a bienao vol. Mao we kontt'n d'r nog bie, 'öör. Naoda w'ons eig'n gemeld aod'n bie Koos Oele, gieng'n w'om de koffie mie 'n Bolus. D'r waor'n d'r nie vee' die dao 'njee' teeg'n zei'n. Iedereen liep a mie 'n plakkurigge mond en 'ann'n rond. 't Was gezellig druk en Omroep Zeeland aod 't druk mie alles op te bouw'n om 't op te neem'n voe de raodio. We zaog'n wee vee ouwe bekend'n, die me daor ielk jaor zien. 't Was vrêêd leutug. Toen klom 't Bestuur op 't podium en konn'n we beginn'n. De voorzitter zei teeg'n iedereen da ze welkom waor'n en da zei die ook nog es apart teeg'n wa voornaomere mins'n, speciaal meneer Dek, de verteeh'nwoordiger van de Commissaores van de Konehinne, mens'n van ut P.J. Meertens-Instituut en nog zoa ienkele mins'n. Toen begonn'n we mie de Huishoudelijke Mededeelieng'n. Jaorverslaog'n, notuul'n en al van zukke dieng'n. 'k Moe zegg'n da de voorzitter ghoed van opschiet'n was, die fietst'n d'r nog a vlug deur'eene. Die za wè gedocht en: 'Dao kom nog meer.' Mevrouw De Vin uut Zierikzee kreeg 't eeste exemplaor van wat we mie 'n deftig woord 'n typoscript noemen, van de tekst van het regioboek dat eur vorig jaor overle'en man ei eschreve over 't dialect van Schouwen- Duiveland na 1920. D'r bin d'r mè vuuf un twintig van emikt, vooral bestemd voe de wetenschap. Het gedrukte boek mo nog wat bewerkt worre en verschient misschien volgend jaor. Ze was t'r blie mee, zei ze, en da kan 'k goed begruup'n, 't is toch 'n 'eel werk gewist. Drs. Kluiver verteld'n ons nog iets over 't loop'nd onderzoek en toen kwam meneer De Regt an 't woord over 't werk van de Stichtieng 'De Zeeuwse Taele', eerst op z'n Ollands en toen vertaold'n die 't nog es in 't Zeeuws. Drs. Adler aod oek nog wa te vertell'n, mao da kon je nie zwoo goed verstaon, mao de voorzitter zei nog, da Adler 'arder werkt dan da tie praot. De heer Van Steenhoven van de V.S.B. Bank 'aod oek nog wa voor ons, n.l. 'n cheque van 25.000,- voo 't Supplement op 't Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Da kwam goed van pas en dao waor'n w'ammao 'eel blieje mee. Toen kwam de rondvraoge. De heer Dek dee ons, netjes op z'n Waers, de groet'n van 't provinciebestuur, en verteld'n nog 'n leutig ver'aoltje. Bei Cok las ons op z'n Kruuniengs 'n boodschap voo, die an ons ammao was gericht en mevrouw Meerman uut Tholen beloofd'n da t'r bie ons bord strekjes een balpenne zou ligg'n, die we mee mocht'n neem'n, mao ze zei: 'De soepkomm'n moet'n je laot'n staon.' Mao da aod'n we dien morg'n a meer g'öör'n. Toen kwam dr. Grijp van ut P. J. Meertens-Instituut aan 't woord, mie z'n lezieng 'Zingen in dialect'. Normaol? Nou, as wudder naor onze dialectzangers luustr'n is da wè normaol. We maokt'n 'n reisje deu Nederland mie muziek en zang in verschillende dialecten en tussendeur lei dr. Grijp alles an ons uut. We waor'n wè vlug 'öör. wan' op 'n 'alfuurtje aod'n we Nederland a 'had. Mao da was goed, wan't wier tied da me gieng'n eet'n. Eest'n natuurluk 'n apperetiefje. Dao is in die lunchpauze 'êêl wad afgepraot en de boekenstand dee ook goeie zaok'n, öör. 't Eet'n was goed en lekker, dao kunn'n me niks van zehh'n. Da was wee buut'ngewoon. Nao 't eet'n èn d'r nog vee eev'n buut'n gekuierd en van 't mööie weer genoot'n. En toen was't wee tied om verder te gaon. As eerst'n kwam Peter Dieleman op 't podium. Dao wier mie vee plezier nao geluusterd. Vooral z'n liedjes over Juun en Errebeiers von ik errug goed. Peter ei 'n nieuwe CD uutgebrocht en 't êêste exemplaor gaf tie an Eitgel Reinhoudt, die da naotuurlijk êêl leutig von. Toen kwam Sacco van der Made ons vooleez'n. Die las uut 't boekje Bie ons op 't durp het verhaoltje 'D'n omroeper' voo. Ik moe zegh'n, die's z'n Zeeuws nog nie verleerd. Goed öör, voo iemand die a zwoa lange in Olland weunt. 't Was schwoan, öör. 15

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1995 | | pagina 17