IENKELE SCHETSEN
van Wim Vaarzon Morel
Rond negentien'onderd, bie ons op 't durp
Tannetje was 'n viswuufje, wan z'aod in d'r joenge jaeren mee scharretjes en gomet geleurd.
Op donderdag deu Middelburg en as ze docht da ze vreemdelienge zag, dan riep ze: Foto, foto!
Ze liep vee vóó'rover en daerdeur ko je nit goed zie in welke maend of ze was. Wan getrouwd was
ze nie. mao ieder jaer zo omtrent negen maende nae de Kermisse, dan kwam d'r wéé 'n kleintje bie!
Vissers en vis
vrouwen op het
strand.
't Is zonde, zeie aolle wuufjes. De kaerels zeie niks, die aode van kinders kriege zo gin verstand en
d'r ok gin boodschap an.
Affijn, zei bure dan, as dit noe mae de lesten is, da nis 't nog wè te overkomme. Dus zodoende.
Tannetje von 't ook, wan z'aod 'r a vuuve en ze verrekten aollemaele van den 'oenger!
As je noe 'n man 'aod, zou die vo' joe en je gezin moete zurgen, zei domenie, ernstig as aoltied.
Jae, zei Tannetje, of ik vo' 'm d'r nog bie. Bure aod vroeger zo'n man. 's Zondags aevends goeng
'n an boord, wan om twi ure 's nachts voere ze uut. 's Zaterdags kwam 'n naer uus, 's aevends was
'n zat. 's Zondags zat 'n êêst in de kerke te slaepe en 's middagds wéé slaepe of ruzie en 's nachts
wéé an boord. Mae sinds dat 'n verzope was bin d'r weinig cente in uus, mao ook gin ruzie. En da
's ok vee waerd 'oor.
Zodoende da Tannetje soms mee domenie van ménienge verschilde. Ma ze mocht wè 's kommen
'elpe bie de grote schoonmaeke in de pastorie. Ma dan droenk ze soms 't spirituslichtje van thee
blad van mevrouw van den domenie leeg en da was netureluk wè wéé bie te vullen, ma dan zat ze
zo lank te schaeterlache in de keuken en da was neteurluk ok wéé nie zo as 't 'oorde.
En zo was d'r aoltied wat.
En as ze wéé kwam janke zo noe en dan as ze wéé gin éte 'aod vo d'r kinders en as ze wéé in de
35
