Aflevering 158 winter 2007
Ze waere d'r zelfs voor verhuusd nae 'n betere plekke op 't durp. Hie hao
de aevendhandelsschoole edae in dêêrnae hao 'n nog alderlei cursussen
evolgd. De zaeken giengen goewd. Zöö was 'n importeur van zuudvruchten
ewoore. Gregeld mêêr bedriefspanden in mêêr personeel waere nöödig
eweest. Op 'n gegeve mement hao 'n zelfs kantoren in 't buuteland.
De zaeken gienge goewd. D'r wier veel geld verdiejnd. Hie hao vlak bie de
kliengen 'n villa laete bouwe, wêêr 'n mit Anna gieng weune. Anna, z'n
jeugdliejfde, Anna die nog altied z'n alles was. Kinders waren d'r jammer
genoeg niejt ekomme. Graeg hao ze die ehaod. Ze hao 'n zeilboot mit twêê
masten, mar hie hao gêên tied om d'r mit te zeilene. Hie hao eigelek alles
wat z'n harte begere kon. Allëêne tied voor z'n eige gunnende hij'n z'n eige
niejt Aok voor Anna hao 'n gêên tied. Geduldig in liejf as heur was, was ze
toch nog z'n êênege gelok. Meestal was hij 's avonds te moewe om mit heur
'n end'ie te kuierene. Zo kwam't dat 'n aok nööit mêêr op strange kwam.
't Is noe haest hëêlemaele donker ewoore. In de vaorte ziet 'n de korte
strêëpen van 't lichtschip langs de locht in de lich'ies van de zêêschepen
op de vaerroute. Sterren pienkelen in de indigoblauwe locht. Soms binne
d'r flarden wolken, die deur de maene verlicht woore. Nog altie zit 'n dêêr.
In dan anëêns mot 'n dienke an 't verhael van Piggelmee uut z'n jeugd.
Piggelmee, die wêêr vromme most in de keulse pot. Kreunend komt 'n
overende in laopt de kliengen of. Onzin netuurlek zöö'n taovervissie.
Op 'n gegeve mement was 't mis'egöö. D'r wier 'n bod op de zaek edae. 't
Was 'n hêêl aantrekkelek bedrag in nae veel wikken in wegen besloot 'n de
ongernemieng van de hand te doewene. Hie hao noe zoevel geld, dat hij de
rest van zijn leven zurgeloos zou kunne leve en vooral veel vriejen tied zou
hè. Mar de smaeke van steeds mêêr in mêêr kon 'n niejt kwietraeke. Hij
belei z'n geld in dubieuze ondernemingen. De koersen vloge in diejn tied
naeboven. Toet de beurzen inmekaore stuukende. Z'n kapetaol was al
gaauw toet niks verdampt. Hie most wêêr göö wèrke om in z'n onderhoud
te kunne voorziejene. Mit moeite hao 'n wérk kunnen vinde in de haevene
van Rotterdam, 't Was nedereg, ëêntööneg wérk, dat 'n gêên voldoewnieng
kon geve. Hij was niejt tevreje mit dit leven, 't Leijende toet grööte
spanniengen. Tenslotte was Anna bij z'n weig'egöö. Nu weunende hie
allêëne in de te gróöte verwaerlöösde villa. Hij zou d'r alles voor over hè
om weer bij Anne te wezene.
Deur 't laoje zand laopt 'n in de richtieng van de zêêkant. Zöö'n taovervisje
bestööt natuurlek niet, allêêne kleine kinders glaove dat. Toch drieft 'n
innerleken drang, die 't 'n niejt tegen kan houwe, 'n naar de zêë. De maene
is noe hêëlemaele vanachter de wolken tevoorschien ekomme in verlicht 'n
brêêje baene waeter, die als trillend zuiver is. 't Is hêêl stille, allêêne de
ritselieng van de kleine golfies op 't strange is te höörene. Hie stööt dêêr
mar in staert lange over de zêê. D'r komt 'n wonderlek gevoewl over z'n
hene. 't Is asof d'r gêên tied in ruumte mêêr bestööt. Anëêns roopt 'n mit 'n
grööte keele:
"Visje, visje, wil mij geven,
Vergeef mij toch, dat ik hebzuchtig was,
Mijn Anna weer, zij is mijn leven,
Zij is mijn al, de liefde van mijn hart".
