Aflevering 158 winter 2007
Noe, je behriept, aole winden vlohe d'r uut. Dat wier m'n 'n sturm! In
rehene...rehene...dat was gin mohhepis. Nêê, dan wulder 't nog nie zie
rehene, baaibaai, wat viel d'r 'n waeter. Sinds dien tied bin d'r dae trouwes
gereheld zukke tornado's.
De bóót wier in korten tied wT êêmae trug'eblaeze naer Aeolia, in die noord
oostpassaat waoit 'r nog aoltied. Je ziet wè, dü dommig'eid kan d'r vee
onklaer geraeke.
Odissus kwaed in schaale dan ei je nie. Ma jao, ie most wT trug nae de
konieng om te vraehen of 'n nog 's wou aalpe. Ie trok z'n onstrante
schoenen an in gieng nae 't kastéél. De konieng keek of dat 'n waeter zag
brande in ok de twaolf kinders keke as 'n uul op 'n zieke koeie.
Odissus kwam mit z'n vraehe, ma 't leek wè of Aeolus d'n azien epacht ao,
zö lillijk keek 'n in ie zei:"Vort, jie vulen doerak, de goden dudelijk de pik
op joe. Ik aalpe je nie mï."
Jao, dat gieng nie zö glad as butter likke van 'n spaene.
Dust dae voere ze wT varder in kwaeme an 'n in'am mit oahe rotsen d'r
om'ene in dat 'éét noe Havana op Cuba. D'r laehe vee booten in dien in'am,
want 't waeter was t'r mööi stille, ma Odissus bleef butehaets laahe. Ie
gieng êêst ma 's vurzichtig kieke op 'n oahe plekke in ie zag roak in de
varte. Dae bin maansen, docht 'n. Trug bie z'n bööt stierden 'n drie vinters
't land in om te gae kieken.
Op 'n brêêë weg gienge ze 't binneland in. Dichtebie 'n stad zaehe ze 'n
meisse bie 'n bron waeter scheppe. Jao, 't uus van d'r vaoder was gunter,
dee ze wieze, gaet 'r ma nae toe.
Noe, zö zout je 't nie gevrete: ze kwaeme dat uus binne in dae zat 'n ëël
grööt wuuf in lillijk da ze was! Lillijk! Dat gröötje behon medêên op te
spelen in toe kwam d'r vint anloape, ok zö'n reus. Ie langde één van de drie
kerels in miek d'r glieke vosse woste van. In ie gaf twint zukke ieselijke
braaien, dat van aole kanten nog meer van die grööte fehuren an kwaeme
drusse.
De mannen van Odissus in de bööt bleve netuurlijk nie ofwachte wat 'r
stieng te gebeuren in gienge d'r mit 'n rot gank vandü.
Die grööte fehuren deeë aomè stëênen as baarhen achterop gööie. Die
kwaeme trechte op de bööten in dat was 'n gekraek. Aole bööten zonke nae
benee. Gosternokke, in de maansen d'r op moste zwemme vö ulder leven.
Ma dat ielp nie vee, want die reuzen deeë de maansen opprikke mit grööte
vurken net as vissen in naeme aoles mee naer uus vö de barbekjoe. Ma de
twï mannen konde toch nog bie de bööt van Odissus komme. Die dee 't
touwe loskappe in toe was 't roeien geblaeze. In ze moste bluve roeie, tot
ze bie 't eiland van Zirkse kwaeme, wae dat 't oahe waeter ze de
Greveliengen opdouwde. Ma da's 'n aor ver'ael.
Henk Blom, dialect Renesse
Kwaelen
De leeftied briengt 't mee, dae bin'k van overtuugd. En julder zummen
zeker nie tehenspreeke a'je oak rond de zestig bin. Op 'n verjaerdag of 'n
ander fêêsje haet 't tehenwoardig vee over allerande kwaelen. Waer of nie?
'k Zien julder knikke. De mensen in onze kennissekrieng draoien ammae
zo'n bitje rond de zestig, 't Is nie anders, 'k Mot 't er wae bie zehhe, dat m'n
eiheluk ammae nog "stellen" bin, zo ammen jaeren heleje hestart bin, mit
