Aflevering 158 winter 2007
d'n eiheste jongen of meisje. Noe we 'n bitje ouwer h'oore netuurluk. En
da's vandaehe an d'n dag oak de moeite waerd. Of nie soms?
Ma hoet, over die kwaelen.
Ons bin van die hinnerassie die a't op 'n verjaerdag mit z'n eihe kwaelen
hae pronke. "Ei jie oak aohe bloeddruk, o, je 'n onderdruk is 't oag. Ja, die
van mien oak. In je holesterol?
Dikkuls oar t'r hlorestol hezeid. Ma 'n zuurpruume die a't dae erreg in eit,
de tebletten die a je voa holesterol of hlorestol kriegt bin ommers 't zelfde.
En stief.., bin jie oak zo stief, m'n knieen kraeken a'k de trap op haen. Eest
docht ik dat de trap zo kraekten..
De enen klaeh noh'arder dan de anderen. Ma nae de koffie mit hebak
kommen de schaelen mit wosjes, stikjes kaes, ollandse en buutenlanse, op
taefel. En die schaelen haen kuus leeg. De hlaesjes mit affekoat en de
wientjes, en niet te verheten de pilsjes en jonge klaertjes oaeren
rehelmaetig biehevuld.
Ja, doe 't er nog ma êên op ëên bêên koaj ommers nie loape.
'k E wè' s hoare da je van jonge jenever wêê jong oart.Ja, a je ma henog
drienkt hae je wêê op anden in voeten loape.
't Manvolluk zit heweuntehetrouw bie mekoare an d'andere kant van de
kaemer,( zo oort 't oak: de sehoaren bie de sehoaren, in de sehretten bie de
sehretten, zou Opoe zehhe). Ma voa 'n schaeltje lekkers kommen ze hraeg
even van d'r praetstoel af:
Weet je wae ik vee last van ik af en toe zukke blaeren op m 'n tonge.
De vrouwen, die a't altied hraeg van alles wille wete vraehen Zou dat soms
van je medisienen komme
Dat weet ik nie, ik ebbe't vooral a'k slaej ete.
Mensekinders,
Wat kan jie toch oak leuk uut d'n oek komme. Ja, je zou 't em d'r heliek trug
indouwe.
Z'n vrouwe heef lik op stuk vanuut de daemeskrans:" Ie ei tehenwoardig
oak zo'n piene in z'n portemenee, die kan bekant nie mêê open, a'k om 'm
centen vraehe.!
't Is ma helukkig dat de lachspieren nog hoet werreke.
Toen je jonk was, hieng je voa andere "kwaelen "nae de dokter. Bevobbuld
a't er 'n kleinen most komme. D'r is bie ons oak 'n tied hewist dat mit
fêêsjes de meest verschrikkelukke verhaelen op taefel kwaeme over
bevallingen. Ik ma noait tevee hezeisd as: "helukkig is 't maeken, leuker
as't 't kriehen". Anders zouwen weinig kinders weze.
En daenae kwaemen de kinderziektes en onhelukjes an bod. Want d'r was
'n tied bie ons tenminste, dat je van je kind hauw 'n foto most maeke
anders stond 't ie d'r wêê op mit 'n pleister op z'n kop of z'n errem of bêên
in 't hips.
Noe a'k over kinderziektes praete dienk ik anêêns wêê an mien jonge
jeugd, 'k Mocht mit m'n moeder mee nae 'n neefje. Want die a't roaien'ond.
En m'n ome en tante adden oak 'n urgeltje. Henog te doen dus. Ma, m'n
neefje kwam nie voa d'n dag en op 't urgeltje mocht ik nie spele, de hrööte
mensen mosten ommers praete.
An einde van de middag hieng ik mee naer uus mit m'n moeder, en buuten
bin'k haen brulle. Moe snapten d'r niks van: Noe bae je 'n ele achtemiddag
zo zoete hewist en noe brul je as 'n sluus'ond. Wat doet' t r op mit je
