An zeê
'Oog op een duun bie Zoutelande
zit ik te kiekn, uur naè uur.
't Duun, de zeê, de lucht, de stranden,
ik voel me eên mie de natuur.
Een kleine veugel kom 's kiekn,
begun dan zömae an een lied
as wolken voe de zunne wiekn.
Daè zit ik dan, en ik geniet.
't Zou zö altied motn bluuvn
as in dit kostbaere moment,
naèbie te mooi om te beschrievn.
Mae ja... an alles kom een end.
Nog eevn kiekn naè de golven,
nog eevn tuurn naè 't strand, -
noe deur de vloed biekans bedolvn -
wat schelpen op 't vaèle zand
'k Verlaèt 't duun. Mie looien passn
gaè ik de trap of naè benee,
wee tegen 't leven op'ewasn,
mae awee heimziek naè de zeê.
Chris Koolstra
