eit om geld te verdienen. Tjerk is binnen op z'n veertigste - mae
wien za 't zeie of n sindsdien nie eiken dag geschiedenisboeken
leest, puur as hobby?
Dan ao je Jules nog, de verpersoönlijkieng van de katholieke
Braebantse elite. Oók deur de twee meter (oe deeë ze dat toch?),
een geaffecteerd toontje en as beterweter tien keer zö vervelend as
de consorten van Mans (Mans zelf was wè een gaef ventje). Laeter
gieng Jules iets doee bie een organisatieadviesbureau of zö - in de
public relations-sfeer. Precies daèr as n vö in de wiege geleid was:
mee z'n mond was Jules zö glad as de gladste gladjaonus en daer
is n wat mien betreft genoeg mee gepreze. Verder was t'r ook
Pieter, die jaeren an een stik verklaerde dat n een bekend histori
cus wou ore - vergeet 't mae, Pietertje wier nog nie 's een onbe
kend historicus. En Bart, een iesselijk rustig type, die at laeter
reisleider op Noorwegen bleek te wezen. Addie, die banden ao
mee de politieke oppositie in Indonesië. Simon uut 'Kuuk'
(Cuyk) die d'r niks van bakte en toch aoltied bleef lachen. En
Franklin, een echte romanticus die z'n eige in aolle meugelijke
onderwerpen verdiepte en noe nog aoltied geschiedenis studeert.
Ie moe ondertussen ongeveer twintigstejaers weze.
Franklin was, dienke 'k, zö'n bitje de gaefsten van aol de kleurige
veugels die as in die Amsterdamse jaeren op m'n padje kwaeme.
Me stiere nog aoltied trouw nieuwjaerskaorten naè mekaore -
Franklin weun aoltoös nog in dezelfde studentenflat as op 't
moment dat ik vö de eerste keer uut Amsterdam vertrok, begin
1986.
Eigenlijk moe 'k Franklin nog 's belle. Wien za 't zeie of n nie
weet wat Mans tegenwoordig doet - en of J.J.W.R. toch nog
gepromoveerd is.
Jae, ik moe zeker nog s belle.
Mee somste lui op de studentenflat kon je wè lache
