De onderwaetertiets
Gillis aa eigenlijk tweê beroepen. Deur de weeke was n fietsemaè-
g ker, temisn overdag, en 's aèvens en 's zaèterdags een 'êlen dag
q was n barbier. Dan aad ie nóg een beroep, of eigenlijk was dat
meer een hobby. Ie was nog uutvinder ok, wan ie aa een 'êle fan
tasie. Gillis von van aalles uut, maer wérken dee dat naèbie nooit.
Ie von een apparaat uut en mie vee vertoon liet ie dat proefdraai
en - maer 't liep net nie goed. 'Oó', zei n dan, 'geên nood, even
nog wat d'r an verbeteren en dan loopt 't as een sies.' Achter z'n
fietsewerkplekke aad ie nog een kotje, ie noemdn dat 'm'n cham-
bre de secret', geên mens wist wat a dat beteêkendn - mae ja,
Gillis aa vroeger evaeren op de gróte vaert dus ie kon vremde taè-
len. Dat zou dus wè goed zien.
De zaèterdag was wè 't gezelligste, want dan kwammen aalle
mannen uut de buurte d'r eigen laèten scheren, 't Was aaltied
stikgezellig in de scheersalon. 't Zag blauw van de rook want daè
wier behoorlijk gerookt. Gillis verkocht netuurlijk ok roókwaeren
en pruumtebak en terwiel a de mannen op d'r burte wachtn, wie
ren d'r allerlei nieuwtjes uutewisseld en de wachttied was om,
voor an ze d'r erg in aan. Gillis gebruuktn z'n kwaste mie vee
zwier. As een dirigent z'n dirigeerstokje, zwaaidn ie mie de kwas
te, beschreef gróte bogen deur de lucht en zeêptn dan 't gezicht
van de klant zö in a je d'r niks ml van zag. Onderwiel verteldn ie
at n bezig was an een gróte uutvindieng. Wat a dat was zei n nog
nie: ze zouen d'r wè van 'oren at 't zó varre was. Mae de wèreld
zou d'r van opkieken. A de man goed inezeêpt was, paktn Gillis
z'n iesselijk blienkend en scherp scheermes, paktn de klant mie
z'n neuze, z'n 'oód achterover en ie liet dat mes over de kaèken
slieren toet a die zö glad wassen as de kaèken van een jonge meid.
In de weeke a Gillis 't nie zö druk aa, struindn ie de slóperieën of
en kocht allerlei onderdelen om een auto of een trekker of een
ander geheimzinnig apparaat in mekaren te zetten. Z'n buurman,
een boer, aa een keer dol mie z'n trekker en Gillis zei: 'Ik za n wè
's even voe joe maèken. Ie gooidn 'eêl de trekker uut mekaren en
zetn 'n wee in mekaren. Toen a die klaer was, mos n netuurlijk
demonstreren. De trekker stoeng op den deêl voe de muur van de
schuure. 'Klaer', zei Gillis, 'kom mae bie me zitten, want a 'k star-
te rie me mie een rotgang wig.' Ie startn de motor, zetn de ver
snelling over en ze reeën mie een gank achteruut dwas deur de
muur de schuure in. 'Verrek', zei Gillis, 'noe 'k de versnelling d'r
achterstevoren inezet. Maer ik za dat wè even verbeteren en dan
loopt ie as een sies. En die muur maek ik ok wè even. Fluitje van
een cent.'
Op de camping in de buurte aan ze waeterfietsen. Je weet wè:
tweê drievers mie een bak in 't midden en trappers die an wee
schoepen in beweging zetn en dan kon je zö'ezeid over 't waeter
fietsen. Mae Gillis von dat mae niks. Ie aa een vee betere metho
de. Ie was in Amsterdam wè 's mie een raderboot mee evaeren en
aa dat prachtig evondn. Volgens die radermethode zou d'n wè 's
even een waèterfiets maèken en voe 't gemak zou ie d'r een motor
inzetten. Ie nam tweê wielen van een motorfiets, netuurlijk mie
goeie bandn d'r an, verbon ze mie mekaren deur een as, daè
boven een bak en een zadel, een paer voetpeddels en an de buten-
kant kwamn de schoepen net as bie een raderboot. Toen mon-
teerdn ie d'r een ballon bovenop die at 'n vuldn mie gas. 'Waè
dien die voe?' vroegen de mensen. 'Om de fiets drievend te
'ouwen, anders zienkt n toch.'
Gillis was klaer en zou de fiets eerst preberen in z'n werkplekke.
Ie startn de motor, mae naè een 'oóp vergeefse pogingen kreeg n
