Noach op Aegtekèrke
'As den diek breekt as 't sturmt, dan staet de Lange Jan van
Middelburg onder waeter' - dat ao 'k wè 's 'ore zeie. Ik docht er
gliek an toen as op 3 oktober 1944 de geallieerde den diek van
Westkappel kapot gooide. Mae d'r was nog een 'erinnerieng die as
bie me boven kwam. Ik zag m'n eige wl zitte in de schoolbanken
op Aegtekèrke en juffrouw Steênblok van de eerste klasse vertelde
over de ark van Noach. Over de planken, over de touwe en de
teer om de naeën dicht te maeken, over de spot van de andere
ménsen. Wat wist ze dat goed! 'k Was t'r zö deur geboeid geweest,
dak de volgende lessen - schrieve en rekene - glad nie meemaek-
te. In m'n 'oöd was ik nog an de ark an 't bouwen...
't Zeêwaeter kwam eigenlijk mae zoetjes-an naè binnen. Mae mee
elke vloed kwam 't 'oger en de ménsen zeide tegen mekaore: wat
zu'n me doee? Spullen wiere naè 't zolder gebrocht en as je paerd
en waegen ao, laoide je op wat a je kon en brocht t nae
Domburg, dat drooge lag. Bluve weune op Aegtekèrke, dat zou
nie ml gae. Den eên zeide: wat moe 'k mee m'n vaerke, den ander
docht an z'n 'oenders, z'n geite of z'n knienen. M'n baos 'aelde
uut Domburg een bootje - 't was zó lek as een mandje - en dat
moch ik 'elpe stoppe. Mae 'k zeide tegen m'n eige: Leen, das ein
deloos. Want as 't in 't waeter lag, moch je mee tweê man scheppe
en mee eên man roeie om te bluve drieven. Ik gieng naer 'uus. Ik
docht wl an Noach.
Een boot maeke - een ark 'oefde 't natuurlijk nie te wezen. 'Oe
kom ik an 'out? D'r stoenge genoeg barakken van de Wehrmacht
- die stoenge leeg. Dus dat was 'out genoeg, touwe en teer waere
d'r ook. Naèr 'uus gebrocht - een 'eêl gesjouw. Je docht misschien
dat er vee ménsen guljaordig mee zoue 'elpe - glad nie ook. t Was
wè nie zó erg as mee de ark van Noach - daè wier de spot mee
gedreve - mae zó voelde 'k 'et wè an. D'r kwaeme d'r kieke wat a
'k an 't timmeren was en ze vonde 't belachelijk: 'Kan jie een boot
maeke? Je verdrienkt er mee!' M'n vaoder vond 't eerst nog zonde
van de planken.
Maer ik zette deur en gebruukte touwe en teer zóas juffrouw
Steênblok verteld ao. Dikke teer ao 'k gevonde bie een barak en
touwe ook. De langste planke was vier meter - die wier geboge.
Vaoder begon mee te 'elpen, 't Wier een boot vó zes personen,
drie meter tiene lank en een meter breêd, een punt van voren en
van achter breêd.
Op den vierden dag was ik alleêne, want de rest van ons gezin
was naè Domburg gevlucht, 't Durp was onder waeter. Ik wérkte
in de schuure naest ons 'uus toen as ze begonne om Domburg te
beschieten. De kogels flóte over de schuure en a 'k naè buten
keek zag ik Domburg brande as een oven. Daè waere vaoder en
moeder en de andere midden in. De angst en spannieng van dien
dag zak nooit vergete. Gelukkig kwaeme ze 's aevends veilig en
wel terug op Aegtekèrke en den anderen dag kon ik vaere. M'n
boot was te ruugsten afgewèrkt, mae geschikt vó z'n doel. Degene
die as 't meêste commentaar g'aod ao, vaerde 't eerst van aol mee.
'Eêl wat ménsen, spullen en beêsten ei m'n bootje in dien tied naè
Domburg gevaere. De eerste keer a 'k er mee nae Domburg vaer-
Noe nummer
