taèfel. En die rieke boeren die a vooran in de kerke bie je zitten,
laète ons ok verrekken. Ik laète mien kinders nie omkommen van
den 'oeër.'
'Me gaè d'r op of, Kees,' ao d'n ezeid, 'me gaè 't zelf 'aèlen'.
Z'n broer Kees die a mae zes kinders ao, wist 't nog nie zö net of
n mee zou gaè, mae toen a t'n 't 'êle plan ehoörd ao, gaf n z'n
eigen gewonnen. Ze giengen d'r op de fiets naè toe. 't Was 's
aèvends laète, op een zaètterdagaèvend. 't Vroos dat 't kraèkten, 't
was een 'elderen nacht en daè stoeng gin maène an den 'emel.
Noe en dan 'oorden je alleêne 't blaffen van een 'ond.
'Waè gaè me naè toe?' vroeg Kees, want z'n broer ao nie ezeid waè
a ze naè toe zoue gaè.
'Me gaè naè dien 'ond toe,' zei Ko.
'Bin jie noe glad gek,' zei Kees."k E m'n leven te lief. Ik gaè nie
mee'.
Ko 'aèlden iets uut een stik krante en zei: 'Kiek maer 's 'ier, man.
'Ier 'ouwe 'k dat beêst wè koest mie.'
't Was een ofgekloven poot van een vaerke dat n liet ziee.
'Me gaè naè dien boer in 't Rietveld De boeren gaè op zaèterdag-
aèvend vroeg naè bédde om op zondagochend vroeg naè de kerke
te gaèn. En 't Rietveld is varre achterof, daè komt gin sturvelienk
en 'k weet daè goed de wegt. Dien 'ond ligt an den kiddik en kan
gin kwaèd'.
Kees zei dat n d'r nie vee zin in ao om mee te gaèn. Mae Ko 'ieuw
vol.
'Dien boer ei zövee terve, man, dat n d'r in verzuupt. Dat lig daè
mae te wachten om dien boer nog rieker te maèken, terwiel a
oönze kinders 'oenger liee.'
En om zien woorden nog een bitje kracht bie te zetten begon n te
vloeken.
"t Is verdomme toch varre ekomme. Verdomme nog an toe, at er
een God is, dan doet n vannacht mee, dan staèt n op wacht om
oóns een 'andje te 'elpen.'
Zö susten ze aollebei d'r geweten in slaèp, want 'eêl diepen in d'r
eigen 'oorden ze die stemme wè: Gij zult niet stelen. Ze begrepe
wè dat a d'r moeder van dat nachtelijk aeventuur zou 'oren, dat ze
'eêl kwaèd zou wezen. Dan zou ze zeggen: 'Julder bin grote schof
ten. Zö 'k je nie groötgebrocht. Julder mie je klewieren van
een andermans spullen of te bluven. Vroeg of laète za Oönzen
Lieven 'Eêre die gierige boeren wè wete te vinden. Aerde mee de
wurmen zullen ze nog vrete.'
Dat leste zei ze aoltied a ze kwaèd was en dat spookten bie Ko
deur z'n kop. Dat za ik we nie ml meemaèken, docht n, da die
boeren wurmen zullen vreten. Wille mien kindskinderen dat nog
's meemaèken dan mö 'k noe terve voe ze gaèn 'aèlen, anders ver-
rekke ze aol vóór den tied.
Ie maèkten z'n eigen aol mae kwaèier en ie trapten aolmae 'arder
op de trappers van z'n fiets.
'Kunnen die pakken terve op de bagagedraèger liggen?' vroeg
Kees. "t Binne zokke ouwe barrekassen, die fietsen van oóns.'
'Jaet', zei Ko, 'dat gaè gemakkelijk. Daè kan 't wuuf van den boer
ok nog wè bie.'
't Liep aollemaèle as een sjeeze. Den 'ond 'ieuw z'n eigen koest
mee de vaerkespoöt en de schuure was nie op slot. Ze 'ienge aolle
tweê een zak terve over de stange van d'r fiets en net toen a ze
boven an den diek waere om wig te rieën, zagge ze in de varte twi
lichtjes ankommen.
'Verdomme,' zei Ko 'wat zu me noe A dat de zeunen van den
boer nie bin! 't Is zaèterdagaèvend. Die naè 't café ewist. Me
motten as de weerlicht den diek of.'
Ze gooiden de pakken terve an 't 'angen van den diek en ze liepen
mee d'r fietsen naè beneën an.
'Ik bluuve 'ier nie,' zei Kees. Ie was zö benauwd, dat n begon te
beven.
