Burgers
'Me gaè deur den 'oek,' zei Ko reseluut. En mie z'n fiets an d' and
wou n over een dulve spriengen. Kees kreeg 't op z'n zenen; ie
durfden nie alleêne achter te bluven.
'Verdomme nog an toe', zei Ko, jie 'elpt 't aol naè de kloten op
die meniere. Geef je fiets mae 'ier. Eêst joe fiets en dan de mie-
nen. Ie sloeg de fietsen om de burte op z'n nikke en sprong d'r
mie over de dulve. Kees kwaèm achternaè. Mae in aol die alteratie
verloor Ko z'n klompen. In den doenker konnen ze ze nie terug
vinden en ze ao gin tied om lange te zoeken.
'Je kun we raaien wat a d'r varder gebeurden', zei Laurus' moeder.
'Den aren ochend a ao den boer de pakken terve onder an den
diek zie liggen, toen at n naè de kerke gieng. Ie ao de pelietie d'r
bie 'aèld en die ao de klompen a gauw terug'evonden. Die klom
pen ao de pelitie op een spoor ezet. Ze waeren d'r mie naè de
klompenmaèker van 't durp egaè. Die wist we zó ongeveer van
wien a die klompen zoue kunnen wezen. Denzelfden dag nog
stoenge d'r twee agenten bie je nom Ko an de deure.
'Of n toevallig z'n klompen kwiet was? Of a deze klompen van
'um waere?'
'Neênt,' zei n, 'dat bin mien klompen nie. Kiek mae!'
Ie liet de klompen van je yaoder ziee.
'Mae,' eindigden Laurus moeder d'r verhaal, 'je nom Ko ao 't aol
an zie kommen. Mie die klompen van je vaoder 'ielp n z'n eigen
uut de pit.' En ze besloot: "t Is een slumme veint, je nom Ko. Je
mot er gin kant'ooi mie gaè snieen. En ik mó toegeven, ie nam 't
nie zó nauwe, mae ie stoeng voe z'n 'uusouwen'.
Jan Zwemer
Laet die man noe een stikje geschreven in een advertentie
blad 'ier op Walcheren, een soort terugblik eigenlijk. 'Een
afscheidsgesprek met burgemeester Burgers' staet er boven. 'Een
echte stad hoort boven het maaiveld uit te steken.' Zó, docht ik,
begint n een bitje te slijmen?
En a 'k verder las, wist ik 'et zeker: 'De Zeeuwen zijn terecht een
trots volk: ze hebben door de eeuwen heen ongelooflijk veel
gepresteerd.' Nou, van dat leste wil ik afbluve, burgemeester, mae
dat Zeêuwen een trots volk bin, 'k nog nooit vee van gemorke.
Misschien bie die boeren in 't Sloe, 'ooge op ulder trekkers, die 't
verrekke om tegen een éénvoudige fietser goeiendag te knikken.
Of ulder collega's an de kanten van de Graauw, Aerdenburg of
Kapelle. Daè zit zeker een 'eêl zwikje trots volk tussen. Mae toch
beslist nie bie de gemiddelde Zeeuw - zeker 'ier op Walcher nie.
De gemiddelde Zeeuw doe z'n uterste best om nie boven dat
beroemde maoiveld uut te steken Neê, meester Burgers, as jie
wil bewere dat Zeêuwen een trots volk bin, dan ei-je 't vierkant
mis. En a je wezenlijk dienkt da me 'ier capaciteiten dan vertel
je ze dat in 'Olland mae. Das nuttiger dan bie ons een bitje te
kontkrupen!...."
(gedeêlte uut een radio-column vor Omroep Zeeland, 31 meie 1997)
