gaen van de boot zou d'r - leek mien - toch iets gae verandere.
As je 't vanuut Walcheren bekiekt, dan is een reisje naè de over
kant toch een opgaeve. Je moe wachte bie 't tolplein, je moe een
ènde riee en 't kost wat ook. Dan gae je dus nie naè de overkant
vö de lol, maer alleên as je d'r een doel eit. Anders gae je nie.
Maer as je dan gaet, dan ei je ook ruum de tied, want vertragieng
is t'r dikkels genoeg. En as je d'r dan toch bin, laet je agauw 's een
boot wegvaere om eventjes in eên van de durpen ginter rond te
kieken. Zeêuws-Vlaomiengen doen dat op Walcheren a net eên-
der. Dat za verdwiene.
As ik zömedeêm van Vlissienge naè Bresjes wil, dan moe 'k eerst
naè de Zak van Zuud-Beveland om an de aore kant van de tunnel
net zö een ènde wl terug te rieen. En zö leuk is dat durp in
Zeêuws-Vlaenderen noe ook wl nie. Dan tuffe 'k net zö liefst
even deur naer Antwerpen. Da's een stikje verder, mae je eit er vee
meer.
Terwiele as 't langzaem duusterder wier in de lucht, filosofeerde 'k
nog wat deur over Bresjes zonder boot en 'k vroog m'n eige af of
a'k 'et zou misse. De winteraevend viel a vroeg vandaege. De ver-
lichtieng sproeng an. Een ienkele veugel zocht een takke om de
nacht d'r op deur te briengen en aol-an wier de reke wachtende
auto's angevuld mee nog een vierwieler. Ik keek in m'n lienkse
butenspiegel en zag de tweê frietkotten lief naè me lache. M'n
maege knorde dat n 't er mee seêns was en nae even twufele, gaf
ik me gewonne. 't Liep a tegen zesse en 'eêl de middag ao 'k nog
niks substantieels deur m'n keelgat g'aod. 'k Wandelde langst de
reeke auto's en in de snackbar 't kortste bie bestelde 'k iets vets.
'k Was toch a te zwaer.
Leunend op een automaat mee kauwgomballen at ik van m'n frie
ten en over 't veerplein keek ik naè de Schelde. In de verte zag ik
nog 'oe at de opbouw van de 'Beatrix' uut 't zicht rocht. Ze 'ieng
een bitje over naer eên kant. Vreemd dat aol die boten scheêf
'ienge as je ze op de Westerschelde zag vaere. Een weeke terug ao
'k op de kaoie gestae en geziee dat de boot die binnenkwam een
fraaie zwieper maekte en een kleine 'onderd meter naest de fuuke
an de grond liep. Ie ao z'n eige losgewroeteld en in tweede instan
tie z'n goeie plekke gevonde, z'n vracht gelost en ons an boord
genome. Toen ao 'k m'n eige nie zö veilig gevoeld en 'k was mae
buten gebleve, an de 'oge kant van de boot. As n om zou kappe,
kon 'k er zö bovenop klautere. 'k Zag nog aoltied de beelden van
de 'Herald of free Enterprise'.
Tegenover me ao je 't gedateerde en wansmaekelijke restaurant
dat a zö lange de sfeer van de omgevienge verpestte. As man uut
de horeca 'k nog wè begrip vö de ondernemer die as 't gebouwd
ao. Vö zien tied was de man dienkelijk iesselijk voruutstrevend
geweest - wat vö tied dat dan ook geweest moogde zien. Mae
sindsdien ao 't bedrief z'n eige alleên nog maer onderscheie deur 't
verlênen van de slechtst dienkbaere service tegen een immoreêl
'oge pries. Op z'n zachtst gezeid aodde ze d'r een bedienkelijke
opvattieng over de grondbeginsels van 't omgaen mee ménsen. A
