noo t
^/ODELBO^
nieuwsblad voor de zeeuwse popmuziek, jaargang 8, nummer 2, april 1997
pagina I
door Peter Toussaint
De zenuwen gieren door je
keel. Nu moet het gebeuren.
In drie kwartier moet je alles
geven. Hier moet al je erva
ring, speeltechniek en
performance er in geconcen
treerde vorm zijn. Zou die
lange vent daar van de jury
zijn? Zijn al mijn bekenden er
wel?
Dit waren de gedachten die
zaterdag 12 april om half ne
gen zo uit de lucht konden
worden geplukt. Afkomstig
van de drie finalisten van de
Zeeuwse Belofte. Drie voor
rondes waren er geweest,
waarin vijftien van de beste
Zeeuwse bands twintig minu
ten van hun beste kunnen lie
ten horen. Verslagen hiervan
kon je overigens vinden in de
digiNOOT op onze website.
In 't Beest in Goes kon er
echter maar één band de titel
Zeeuwse Belofte I997 verove
ren, samen met een cheque
van I500,- en een ticket
naar de finale van de Grote
Prijs van Nederland.
De finalisten waren Name-
dropper uit Goes, MindLink
uit Terneuzen en ScaleModels
uit Goes. Ze speelden trou
wens ook in die volgorde.
De sfeer in 't Beest was erg
goed. Namedropper had het
podium bezaaid met
waxinelichtjes en Bart
DE
FINALE
Dietvorst en Kaat van der
Weide klommen op hun kruk.
Akoestische liedjes, een
warme stem, Janis Joplin. De
laatste nummers aangevuld
met Paul Bukkens op drums
en Maarten Verkamman op
bas. Drie kwartier zo voorbij
en voor mij een potentiële
winnaar.
MindLink had een bus vol fans
meegenomen. Het publiek
kon meestemmen, dus geen
slechte zet. Bovendien kwam
de tent gelijk in de juiste
stemming. Zodra de band be
gon zetten de fans kop-
schuddend een vrolijke polka
in. Uit de PA werd een zeer
aanzienlijk decibellen geperst.
Strakke riffs, een spetterende
show, een stem van pas gego
ten gietijzer. Drie kwartier zo
voorbij en voor mij een po
tentiële winnaar.
ScaleModels speelde een
thuiswedstrijd. Het logo hing
boven het podium voor de
minder begaafden onder ons.
Uh... welk bandje speelt er nu?
Britpop met een perfect
Britse zang, gitaarmuren die bij
breaks abrupt afbraken. En
vooral een podiumact waarin
ik David Bowie in zijn jongere
jaren, new and improved, kilo
meters boven het publiek zag
staan. Het nummer over het
sexueel misbruiken en ver
moorden van kinderen, vanuit
de visie van de dader liet mijn
nekharen me er als een
stekelvarken uit zien. Drie kwar
tier zo voorbij en voor mij een
potentiële winnaar.
Na het verzamelen van de stem
men hielp ik effe mee met het
tellen. Er waren I42 stern
formulieren geldig ingevuld. Blijk
baar had een grote groep geen
formulier ingevuld. Of niet goed.
Er was toch wel een keer of veel
omgeroepen dat alle bands een
cijfer moesten krijgen tussen I
en 10. En dat er geen cijfers ach
ter de komma mochten staan.
Maar ja, niet iedereen kan dat al
lemaal bevatten. De einduitslag
van het publiek was dezelfde als
van de jury. Snel naar beneden
om de vorige Zeeuwse Belofte
aan het werkte zien. Sure
speelde alsof ze de titel nog een
keer wilde winnen. Wat een
band. Maar intussen zat iedereen
wel vol spanning uit te kijken
naar Herbert Dettingmeijer, nor
maal voorzitter van de Stichting
Popmuziek Zeeland, nu ook
voorzitter van de jury: 'En de
winnaar is: SCALEMODELS!'.
Tent op zijn kop. Champagne
door de zaal. Snel zoeken naar
instrumenten en nog een num
mertje spelen. Ik ben tevreden.
Van mij hadden alle drie de
bands mogen winnen, het niveau
was hoog. En dat is pas de echte
belofte. Niet die ene band die
hem won (trouwens nog gefelici
teerd, ik zal erbij zijn in Amster
dam), maar het gestaag steeds
beter worden van de Zeeuwse
popmuziek.
