Sport Van de Week
No. 10
VRIJDAG 23 MEI 1930
197
De wedstrijd België—Holland te Antwerpen. Breitner en v.
Belgischen aanval.
BELGIË-HOLLAND
Zoo behoort ook de jaarlijksche wedstrijd tus-
schen Belgen en Hollanders in de Scheldestad
weer tot het verleden, en is de oranjeploeg
wederom geklopt. Die nederlagen daar op den Bel
gischen bodem dreigen waarachtig traditioneel te
worden. Wij herinneren ons na de 1-0 overwinning In
1920 drie opeenvolgende nederlagen, waaraan
thans nog een vierde is toegevoegd. Spreekt men
een Belg nog over die I 0 zegepraal, dan kijkt hij
u met rollende oogen aan omdat dit de in België
berucht geworden wedstrijd met het handsgeval
van Dijke is geweest.
Voor het record aantal Hollandsche enthousi
asten, dat ditmaal den wedstrijd bijwoonde, is
het eindresultaat meer dan ooit een teleurstelling
geweest. Niet b.v. omdat van te voren kon worden
nagegaan, dat de oranjemannen den Rooden
Duivels eens even een lesje zouden geven. Integen
deel, we waren er ons terdege van bewust hoe
moeilijk de taak in Antwerpen zou zijn. Het spel
der Hollanders echter tijdens de eerste helft gaf
aanleiding tot de meest gewaagde veronder
stellingen. Zoo hadden wij onze ploeg in geen jaren gezien. De
oranjemannen wonnen het in die periode van hun tegenstanders
in enthousiasme en techniek en toen de Zuiderling v. d. Broek
den Hollanders twee seconden voor de rust de leiding gaf,
was dit meer dan verdiend en was er terecht reden voor onze
supporters om de tribunes op het Beerschot-veld zoo onge
veer- af te breken. Niet alleen het doelpunt, doch bovenal
de manier waarop onze jongens tijdens het eerste gedeelte
van den strijd hadden gespeeld wettigde de veronderstel
ling, dat wc nu eindelijk eens niet met leege handen terug
zouden komen.
Maar jawel, daar kwam de tweede helft. Weg enthousiasme,
weg goed combineerende aanval en weg onze middenlinie.
Deze laatste vooral. Belgen, niets dan Belgen en zoo nu en
dan een flinke blii regen. Het kranige Rotterdamsche elftal, dat Zaterdag ccn 5—2 overwinning op hc« team der stad Antwerpen behaalde.
Wat is toch de oorzaak
van dezen algeheelen
ommekeer geweest? Had
den de Belgen b.v. in de
eerste minuten een paar
geluksdoelpunten ge
maakt, dan hadden wij
ons kunnen indenken dat
zooiets geschiedde. Maar
nu 1 Alles ging regel
matig. De Roode Dui
vels kregen zoo'n buiten
kansje niet, doch wel
gingen zij langzaam maar
zeker en met steeds
laaiend enthousiasme de
onzen overspelen, tot er
ten slotte van een spre
kend Belgisch overwicht
kon worden gesproken,
d. Meuien in actie bij een sprekender zelfs nog
dan de Hollandsche meer
derheid in de eerste helft.
Toen kwam spoedig de gelijkmaker, ietwat
onverwacht nog, omdat het schot van Voorhooft
nimmer doel zou hebben getroffen, wanneer
Vermetten het leder op het laatste moment niet
van richting had veranderd. De Belgen schenen
uit dit succes nog meer kracht te putten. Slechts
enkele minuten na het eerste doelpunt maakte
Bastin een tweede, dat in staat was om alle
aanwezige Belgen de vreugde naar het hoofd te
doen stijgen, zoo verrassend en mooi was deze goal.
België was en bleef verder troef en hoewel eerst
tegen het einde, na het derde doelpunt, kon
worden gezegd, dat de zegepraal der Roode
Holland verliest in Antwerpen den voetbalwedstrijd met 3—1
van België. Moment uit den stijd. Bastin heeft het tweede
Belgische doelpunt gescoord. Van der Meulen en Vermetten
hebben het nakijken.
De Zeeuwsche Ariëlclub organiseerde Zondag haar jaarlijkschen Ariël-rit naar
does. Mede tengevolge van het fraaie weer werd allerwege van het Zeeuwsche
natuurschoon genoten. Foto van den start vanaf hotel Noordzee-boulevard.
Duivels een voldongen feit was, lag het
er een goed kwartier na de hervatting
toch reeds dik bovenop, dat Holland den
wedstrijd wederom ging verliezen.
En nu wilt u misschien de oorzaak
weten. Het hernieuwd falen van de
Kreek, het ontbreken van
v. Kol, de gladheid van
het terrein Niets van
dit alles.
Wij beschouwen de
nederlaag als een gevolg
van het feit dat onze
middenlinie, die in de
eerste helft zich zoo kra
nig van haar tweeledige
taak had gekweten, na
de rust den moed miste
om de noodige aandacht
aan het steunend ge
deelte te blijven schen
ken. Zeker, het was mis
schien een tikje riskant
geweest omdat de van
enthousiasme blakende
tegenstanders er zoo ge
ducht opzaten. Maar dit
was toch geen reden voor
de onzen om na de pauze
zoo ineens geheel van tac-,
tiek te veranderen. Wij
kunnen dit moeilijk be
schouwen alleen als een
gevolg van het betere spel der tegenstanders.
De uittocht naar Brabant, Rotterdam, Den
Haag en nog verder was ietwat stillekens. De
nederlaag was niet onverwacht gekomen maar
toch was ze teleurstellender dan ooit. Revanche
nemen kunnen we nu pas over een jaar.
Een typisch kiekje tijdens den Zeeuwschen Ariël-rit. Even den weg
vragen aan een Walchersch boerinnetje.
