Bie ons op 't Durp,
Nicuwcjaer. En de vrouwe is wee beter, das een goed dieng.
M'n e deur de radio geluusterd mie de Pelikaan, bel, bel, dat is
toch zowat, afijn, dae stae je versteld over.
De vrouwe wou 't nie gloove, en die zee mae, dat 't zoo mae
flauwe kul was, die azze verzonne om ons te veramuseeren, mae
den volgenden dag stieng 't in de krante a net eender. En toen
a'k den burgemeester ok a oie m'n, en die zee Pier, das een
nasionale daed, me motte wa doe. De wet'ouwer is ok a bie m'n
'ewist, zee t'n, en die zee ok me motte wa doe. En daerom
moste me mae is bie mekare komme.
Das goed, zee ik, dae bin 'k vlak voe, en zo is 't vanmiddag
vergaederienge 'ewist van den raed.
Afijn, ik za je gauw vertelle, da gong nie al te best, neentJa,
'eeren, zee de burgemeester, de Pelikaan is an, a je weet, en noe
moste m'n wa doe. Wai. das zo ies geweldigs, dae ku je mie je
verstand nie bie, da zeg ik.
'Oor is 'ier, zee d'r een, dae begriepe ik niks van, wat a wulder
d'r mee te maeken e.
Mee te maeken vroog de burgemeester, je mot er is an dienke,
da de post noe in vier daegen 'ier was.
Daer e'k net niks mee te maeken, en niemand op 't durp, zee
den eigesten wee, wan d'r is alleenig Bom, de kemies, die 'eit
een zeune in Indië, en daer is t'n nie goed mee, en die schrieve
mekaar nooit, dat 'eit t'n eigest tegen m'n gezeid.
Ja mae, da kan nog komme, zee de burgemeester, en toen zee
d'n aer wee d'r kan nog zovee komme.
En 't was zo, alleenig de burgemeester en ik en de wet'ouwer
wazze d'r voe om ies te doe, mae d'aere snapten d'r net niks van,
en zo bi m'n mae wee vort 'egae.
Wat a je eiglijk wille doe vroog ik an den burgemeester.
E, een afdeeligge van 't Zeeuwsche luchtvaertcomitee wille
vorme, zee 'um. Mae noe za'k m'n eige mae as lid opgeve, das nog
ies. Da doen ik dan ok, zee ik, en ik naer 'uus.
En ik komme tuus, en ik zegge tegen de vrouwe, wan die mo
zukke diengen toch wete
Vrouwe, ik bin ik lid van 't luchtvaertkomitee 'eworre
Toen a je ze motte zie Ze wier glad bleik, en stuukten deur
d'r knieën.
Pier, bin jie zot om te gae vliege 1 riep ze, en'ze bevede d'r
van. Je za toch we wiesder weze, dan e'k gin dag rust mi, a jie
in zo'n dieng zit, 'oe 'ael je 't in je kop
Afijn, mie vee moeite, wan ze wou glad nie luustere, e'k ze dan
eindelienge an d'r verstand 'ebrocht, dat da mae was om de zaek
te steunen, en toen von ze 't wee a nie goed, wan ze zee wat e'k
t'r noe an, a jie die diengen steunt, a m'n d'r toch nie inkomme,
gee mien liever mae een nieuw zaedeldekje voe m'n fies, wan
daer e'k teminste nog wat an, en 'oef ik m'n eige nie deur te
zitten.
Afijn, en dat e'k ze toen ok mar 'egee, da begriep je, mae 'k e
m'n eige toch stiekum op'egeve ok, wan ik bin d'r glad voe, net
En noe is 't Nieuwejaer. M'n e tot twi ure bie de radio 'ezete,
en toen nog pooters 'egete, wan das een oud Zeeuwsch gebruuk,
en daer 'ou ik an.
En vandaege bin d'r bienae gin guus mie de koenkelpot
'ewist, en daer e'k vee spiet van, wan da gebruuk sterft uut, en je
begriept 'et nie, omdat t'r toch zo'n crisis is, en d'r mie de koen
kelpot nog a wat opg'aele wordt.
Afijn, 't is verbie, en m'n zitte a in 't nieuwe, en ik 'ope, dat 't
een bitje beterder za worre a 't vorige, wan da lieken op niks, a
mag je nie klaege, en 't is noe toch verbie ok.
Kwa, en noe mo'k nae den burgemeester, wan das ok wat.
J'ei we in de krante 'eleze, dat t'r zo'n vint geschoten 'eit op den
burgemeester, in Eede. En noe is onze burgemeester toch zovee
benauwd 'eworre, da t'n glad nie op straet durf te kommen, wan
d'r is 'ier een vint, die durref ok we is lillijk nae z'n kieke, en noe
mot iederendeen nae 't gemeent'uus. Afijn, flauwe kul netuurlijk,
mae zo bin sommigte menschen noe, en ik gae dan mae.
Allee, en tot kommende weeke, en 't beste voe 't kommende
jaer, da t'r noe a wee is. PIER VAN 'T HOF.
No. 33 VRIJDAG 12 JANUARI 1934
De Postduivenhou-
dersvereeniging „de
Vriendenkringhield
in het Concertgebouw
te Vlissingen een ten
toonstelling van post
duiven. - Een kijkje
op de tentoonstelling
f^De kampioenen der
tentoonstelling met
de eigenaars.
Als aardige attentie bij het 100-jarig jubileum van de fabriek
van Fabery de Jonge, die steeds van vader op zoon is over
gegaan, had de heele winkelstand in de Lange Kerkstraat door
het uitsteken van de vlag van zijn medeleven blijk gegeven.
Bij het afscheid van burge
meester Nieuwenhuyze te
Schore op 3 Januari maakten
we deze foto van den burge
meester temidden van
den Raad.
Een pakkende reclame!
Een wandelende clown als
reclame is vooral voor de
jeugd een reclame die trekt.
