De door J. C. van Hattum gebouwde buitenplaats Zorgvliet
dat in 1944 ten gevolge van oorlogshandelingen verwoest werd.
De foto dateert van 1927.
wel ten kwade. Het aantal N.S.B.-ers is maar klein gebleven, maar er waren fanatiekelingen
bij! Ellewoutsdijk is ook na de oorlog nauw bij hen betrokken geweest, want toen werden de
N.S.B.-ers opgesloten in het fort. Van daaruit werden ze onder bewaking overal tewerkge
steld. 's Zomers moesten ze op het land werken. Iemand die dat werk voordien ook gedaan
had, deed het zonder moeite. Voor diegenen, die nog nooit handwerk hadden verricht, zoals
een notaris, leraar of gemeentesecretaris, was het pas echt een straf. Deze mensen hadden
vaak geen geschikte kleding. Op hun zondagse schoenen werkten ze in de klei. Als jongen
van het platteland vond je dat prachtig. Wat werden ze uitgelachen. Zul je vanavond niet
vergeten je schoenen te poetsen?", of: "Pas maar op, dat de koeien je stropdas niet
opvreten!waren vaak gehoorde kreten. Deze mensen werden eigenlijk dubbel gestraft.
Zo zijn we eigenlijk al vlug door de oorlog gekomen, maar over die tijd valt ook nog wel
het één en ander te vertellen. Toen in 1940 de oorlog uitbrak, besefte je als jongen niet wat
er eigenlijk gaande was. Ik weet nog, dat onze buurvrouw zei: "Ik worre nooit gin Duitser.
Je hoorde wel over het bombardement van Rotterdam, maar beelden zoals die nu op TV
komen, waren er niet. Maar naar gelang de oorlog langer duurde begon je er meer en meer
van te begrijpen: tewerkstelling in Duitsland, onderduikers, schaarste aan bepaalde artikelen.
