met Jan Christiaan van Hattum uit het Sliedrechtse aannemer- en baggerconsortium In 1881
verwierf J.C. van Hattum het Ellewoutsdijkse ambacht. Hij bouwde er een buitenplaats
"Zorgvliet", die in 1944 werd verwoest tijdens de oorlogshandelingen.
De namen Prumers en Van Hattum leven nog steeds voort in Ellewoutsdijk. Zo is er een
Van Hattum-Prumersfonds, waaruit de schooljeugd een jaarlijks schoolreisje en traktaties
betaald krijgt. Het verenigingsgebouw in het dorpscentrum heet M.J. van Hattumhuis. Er is
een Van Hattumstraat en in de Langeviele staan de Van Hattumwoningen. In het bericht
over de begrafenis van J.C. van Hattum lezen we in de Middelburgsche Courant van 26
oktober 1909: "Hij was een groot man, indrukwekkende figuur, groot van karakter, hetgeen
juist hierdoor zoo treffend uitkwam, doordien hij zoo teer kon medeleven met de kleinen.
De kerk
We maakten reeds melding van de kapel uit 1216. Deze is later vervangen door een grotere
kerk. Volgens de monumentenlijst uit 1920 was het schip van de toenmalige kerk afkomstig
uit de vijftiende eeuw, evenals de toren. In de Middeleeuwen moet de toen katholieke kerk
zes altaren hebben gehad, hetgeen duidt op een grote kerk voor dit dorp. In de loop der
tijden hebben veel restauraties plaatsgevonden. In 1943 werd de kerk voor de laatste maal
gerestaureerd. In de laatste week van oktober 1944 viel het gebouw ten prooi aan de
oorlogshandelingen. Na de bevrijding werden de nog bruikbare resten van het gebouw
verkocht voor de restauratie van verwoeste kerken, onder andere in Middelburg. De luidklok
uit 1527 was door de Duitse bezetters in 1943 weggevoerd om gesmolten te worden.
Gelukkig heeft de klok de smeltoven niet bereikt. Ze werd in beschadigde toestand terugge
vonden, gerepareerd en uitgeleend aan Baarland, waar nog wel een toren, maar geen klok
meer was.
Het fort
Fort Ellewoutsdijk dateert uit 1839 en maakte deel uit van een reeks versterkingen langs de
Westerschelde: vier bij Vlissingen, vier bij Breskens, de vesting Temeuzen en fort Elle
woutsdijk. De forten hebben nooit als zodanig gefunctioneerd. Voor de landsverdediging
hadden zij geen enkel nut. Zij dienden alleen om een defensief optreden van onze vloot op
de Westerschelde te ondersteunen. In 1918 werden de laatste vuurmonden uit het fort
weggehaald en het gebouw werd opslagplaats. Voor en na de Tweede Wereldoorlog deed het
dienst als interneringskamp voor leden van de N.S.B.. In 1981 werd het aangekocht door de
Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten. De laatste dijkverzwaring heeft het fort
onaangeroerd gelaten, maar een deel van de omringende gracht is daarbij verdwenen.
Het gemeentehuis
In het begin van de negentiende eeuw vergaderde de gemeenteraad in de herberg en later in
de consistorie. In 1892 stelde ambachtsheer Van Hattum een woonhuis beschikbaar om als
gemeentehuis te worden ingericht. Op 1 maart 1893 werd daar voor het eerst vergaderd. In
1969 vergaderde de gemeenteraad van Ellewoutsdijk voor het laatst; de gemeente werd één
van de kernen van de nieuwe gemeente Borsele. In 1970 kreeg het gemeentehuis zijn oude
functie als woonhuis weer terug en in 1976 werd het pand verkocht aan de toenmalige
ambachtsheer Van Hattum.
