Nederlandse officier zijn chauffeur en
auto als gids ter beschikking. Champy
nam plaats in de auto en de tocht werd
met verhoogde snelheid voortgezet. Het
artillerievuur verhevigde en meer Duitse
vliegtuigen waren nu hoorbaar en zicht
baar. Plotseling stond de colonne stil. De
voorste auto lag omgeslagen in de berm,
iets verder vond men Champy bewusteloos
op de grond. De Nederlandse chauffeur was
onvindbaar. De kapitein werd naar het St.
Joanna ziekenhuis in Goes gebracht waar
men een bekkenfractuur constateerde.
Naast hem lag luitenant Hatton van de 68e
Groupement de Reconnaissance de Divi
sion d'Infanterie. In dezelfde nacht was hij
met zijn motor tegen een onverlicht voer
tuig gereden. Luitenant Huguet nam het
bevel over en zette de tocht voort. Onder
weg kon hij ternauwernood de voortsnel
lende Duitse detachementen ontwijken.
Toen de gevechtstrein Kapelle bereikte
waren de compagnieën al in een gevecht
gewikkeld.
14 -15 mei - De laatste voorbereidingen
en schermutselingen
Achtervolgd door de Duitsers weken de
Franse troepen in Noord-Brabant uit naar
de Vesting Antwerpen. De SS Standarte
Deutschland boog af naar Zuid-Beveland.
Het was duidelijk dat de vijand bijna voor
de deur stond. Majoor Périer aarzelde niet
en gaf de infanterie opdracht zich in te
graven, de artillerie kreeg vuuropdrachten
en de twee geniecompagnieën in 's-Graven-
polder moesten de overgangen en moge
lijke oversteekmiddelen aan het kanaal
onderzoeken. De genie ging snel aan het
werk. De Vlakebruggen waren onvoldoende
vernield en boden de aanvallers oversteek-
mogelijkheden. Een poging om ze afdoende
te vernielen was niet mogelijk omdat er
onvoldoende springstof was. Bij de Bonzij
brug en Postbrug werd de oever waar de
draaibrug aan vijandszijde aansloot opge
blazen. De afgemeerde binnenschepen aan
de oostelijke oever konden door de vijand
als dekking of oversteekmiddel worden
gebruikt. Ze werden daarom naar de haven
gebracht of afgezonken.
Het 2e Bataljon
In Wemeldinge stelde luitenant Bourges
zijn Hotchkiss zware mitrailleurs op langs
de kanaaldijk en tegenover de sluis. De
laatste positie was ongunstig, een Hotch
kiss was bedoeld voor schootsvelden van
tweehonderd a vierhonderd meter en hier
was de afstand iets meer dan vijftig meter.
Eigenlijk zou hier een lichte mitrailleur
volstaan, maar daarvan had men er te wei
nig. Om de oever aan vijandszijde beter te
kunnen zien richtte hij een waarnemings
post in op de zolder van een verlaten huis.
De soldaten hadden honger, bij vertrek
uit Zeeuws-Vlaanderen was een rantsoen
uitgereikt. Daarbij was de fourier niet erg
genereus geweest. Een half rondbrood, een
blik sardines, een reep chocolade, een blik
leverpastei en een veldfles wijn. Hier moest
men drie dagen van leven. Gelukkig kregen
zij eten van de inwoners van Wemeldinge.
Toen Bourges lopend over de dijk het pelo
ton inspecteerde wenkten overal mensen
vanuit de voortuin om te komen eten: 'Kom,
kom(Wiens, viens'.) De inwoners werd
geadviseerd het dorp te evacueren, maar
niemand wilde zijn huis verlaten. Totdat
een Duits vliegtuig een paar bommen liet
vallen die met het nodige lawaai explodeer
den. Niet lang daarna kwamen de inwoners
met wagens, fietsen en kinderwagens te
voorschijn en verlieten het dorp. Nu waren
de Fransen alleen.
In de avond kwamen drie Franse oorlogs
schepen geruisloos ter hoogte van Wemel
dinge. De Chasseurs no. 6, - no. 9 en - no.
41 zouden majoor Bouvier met hun 75 mm
kanonnen vuursteun verlenen. Een Neder
lands schip dat niet antwoordde op de her
haaldelijke vraag: 'Bent u vriend of vijand?
werd beschoten en zonk. In de nacht werd
Wemeldinge onophoudelijk door mortieren
en artillerie onder vuur genomen. De stuk
ken van 307e Régiment d'Artillerie en de
Chasseurs beantwoordden het vuur. In
de vroege ochtend hadden de Chasseurs
alle munitie verschoten en ze vertrokken.
Ondanks de angstaanjagende aanvallen
van de Stuka's en het artillerievuur waren
de verliezen in Wemeldinge gering.251
14
