Naschrift
Na de gevechten namen groepen bur
gers uit Kapelle het initiatief om naar de
Franse gesneuvelden te zoeken en hen te
verzamelen op het kerkhof. Uit deze groe
pen ontstond het 'Franse Comité' dat gedu
rende de gehele oorlog met veel toewijding
de Franse graven verzorgde. Het aantal
gewonde Franse soldaten kan op enkele
honderden worden geschat. Ze werden
verzorgd op Walcheren en in Goes. Minder
ernstige gevallen bracht men onder in het
HBS-gebouw aan de Albert Joachimikade
en de zwaargewonden in St. Joanna aan
de Kloetingseweg in Goes. Hier kwam de
eerder vermelde soldaat Donatien Hamon
terecht. Na zijn behandeling bij dokter
Gnirrep werd hij naar St. Joanna gebracht.
Hij werd geopereerd aan beschadigingen
aan long, milt en ingewanden. Voor zijn
leven werd gevreesd en een rooms-katho-
lieke geestelijke diende hem de laatste
Sacramenten toe. Hij had veel pijn en kon
zich niet bewegen, maar hij bleef in leven.
De doktoren en het verplegend personeel
deden wat zij konden voor de Fransen. Ook
de burgers zetten zich voor hen in. Frans
sprekende dames uit de omgeving bezoch
ten de gewonden. Zij hebben veel betekend
voor de Fransen. Eén van hen, mevrouw
Van 't Hoff, een Franfaise getrouwd met
een Nederlander, was van Rotterdam naar
Zeeland gegaan toen zij hoorde dat Franse
soldaten Zeeland verdedigden. Een niet
ongevaarlijke reis, maar zij wilde persé
helpen. Op alle manieren probeerde zij de
belangen van de gewonden te behartigen.
Voor Hamon heeft zij veel kunnen berei
ken. Ondanks zijn slechte situatie werd hij
eind 1940 overgebracht naar Maastricht in
afwachting op transport naar een krijgsge
vangenkamp in Duitsland. Mevrouw Van
't Hoff reisde met hem mee. Niet zonder
problemen voor zichzelf wist zij de Duitse
militaire autoriteiten te overtuigen dat
krijgsgevangenschap voor hem niet de
juiste oplossing was. Via België werd hij in
januari 1941 naar een ziekenhuis in Nan
tes overgebracht. Na zestien maanden en
diverse operaties mocht hij het ziekenhuis
verlaten. Hij werd voor negentig procent
oorlogsinvalide verklaard. De taak van
mevrouw Van 't Hoff werd later door haar
zoon Philippe overgenomen. Hij zet zich
tot de dag van vandaag actief in voor de
belangen van de ancien combattants (oud
strijders).
Donatien Hamon had in St.Joanna veel
steun van Truus Dekker uit Wemeldinge.
Zij was één van de Rode Kruis helpsters
die het verplegend personeel hielp. Ze
sprak Frans en hield ook tijdens en na de
oorlog contact met Franse gewonden. Op
4 september 2005 waren Truus Dekker, de
heer en mevrouw Van 't Hoff en de schrij
ver van dit artikel aanwezig bij het oorlogs
monument in Chateaubriant. Op die dag
werd temidden van driehonderd porte-dra-
peaux de onderscheiding Légion d'Honneur
uitgereikt aan de bijna negentigjarige
ancien combattant Donatien Hamon. Na
de plechtigheid was er een diner temidden
van zijn kinderen en (achter)kleinkinderen.
Gevraagd hoe hij over la Hollande dacht
gaf hij een eerder gegeven antwoord: 'Je
pense que je suis de sang franqais et de
coeur hollandais paree quej'ai été tres bien
soigné et entouré' (Ik denk dat ik Frans
bloed heb en een Hollands hart omdat ik zo
goed ben verzorgd en opgevangen).
34
