Van der Spoel als tekenaar
Van der Spoel is zijn hele leven een enthou
siaste tekenaar geweest. Overal en altijd
tekende hij, ook op de vele reizen die hij met
zijn vrouw naar Frankrijk, Zwitserland en
Italië maakte. Hij tekende op elk beschik
baar papiertje en met het materiaal dat
hij toevallig voorhanden had: potlood, krijt
of penseel. Daarbij valt het op dat ook het
landschap zijn belangstelling had. Zijn land
schappen zijn dikwijls spontane schetsen
met het penseel, die zijn bewondering voor
de Chinese tekenkunst verraden. Dat had
hij gemeen met zijn buurvrouw Ro Mogen-
dorff. Voor hem was het tekenen het begin
van alle kunst: waarnemen en vastleggen.
Dat bracht hij ook op zijn leerlingen over.
'Drie minuten kijken, twee seconden tekenen',
zei hij dan. Zo tekende hij zelf ook, direct
naar de natuur, en in een traditionele realis
tische trant die je van zo 'n moderne kunste
naar niet zou verwachten. Zijn talent voor
snelle observatie blijkt vooral uit de kleine
schetsen van een enkele figuur, van een
paar mensen in gesprek of op een terrasje.
Maar uit deze tekeningen blijkt ook Van
der Spoels liefde voor Zeeland. Het Zeeuwse
landschap was voor hem een voortdurende
inspiratiebron, en dat begon al dicht bij
huis: zijn eigen huis in De Groe, het erf, de
huizen in de buurt, de molens van Kloetinge
en 's-Gravenpolder. Op de fiets doorkruiste
hij Zuid-Beveland; alles wat hem trof werd
vastgelegd met pen of penseel. Daarbij
ging het hem niet in de eerste plaats om de
exacte herkenbaarheid van het motief, maar
om de spontane indruk. Dijken met bomen
rijen, boerderijen, bloeiende fruitbomen,
dravende paarden, dat landschap boeide
hem steeds opnieuw.
Van der Spoel tekende het landschap niet
alleen naar de natuur. Soms wordt het hele
landschapsbeeld uit het hoofd nogmaals
hernomen. De compositie is dan vrij, met
een vertekening van perspectief en land-
schapsopbouw die aan Duitse expressionis
ten zoals Kirchner en Nolde doet denken.
Dat geldt bijvoorbeeld voor het 'Gezicht op
