genuanceerd. Niet vrijwel uitsluitend de lof en bewondering zoals die uit geschriften, vooral van zijn tijdgenoten, blijkt. Hij werd in zijn tijd beschouwd als een beoefenaar van de wetenschap op een hoog niveau en een breed terrein. Dit zal deels terecht geweest zijn. Maar hij was autoritair in zijn optreden, duldde als het er op aankwam geen tegenspraak en zijn op schrift gestelde beweringen op geschiedkundig terrein stoelden lang niet altijd op gedegen bron nenonderzoek.11' Echter, het initiatief voor de recente res tauratie en verplaatsing van het verwaar loosde en in verval geraakte monument is zeer te prijzen. Het is genomen door de Vereniging 'Gemeenschap Wolfaartsdijk'. Het is een bewijs van het besef dat ander halve eeuw na zijn overlijden, de man die als geen ander het dorp Wolphaartsdijk in zijn tijd en tot lang daarna op de kaart van Zeeland heeft gezet, vooralsnog niet in de vergetelheid dient te raken.12' De Vereni ging 'Gemeenschap Wolfaartsdijk' verdient hiervoor alle lof. Ook de onontbeerlijke medewerking van de Gemeente Goes mag hier genoemd worden. Het restauratiewerk werd vakkundig uitgevoerd door Natuur steenhuis te Goes. Het monument staat nu, voorzien van een informatiebord, sinds de zomer van 2009 op een beter zichtbare en toegankelijke plaats aan de Oostkerkestraat.13' Noten: Naschrift Op de algemene begraafplaats te Wolphaartsdijk ligt aaneengesloten een viertal graven. Dit zijn de graven van dr. J. ab Utrecht Dresselhuis, zijn zoon mr. J.G. ab Utrecht Dresselhuis, zijn zuster F.C. Dresselhuis en zijn tweede echtgenote P.F. de Backer. Het graf van dr. J. ab Utrecht Dresselhuis is zwaar beschadigd. De Vereniging 'Gemeen schap Wolfaartsdijk' is voornemens binnen afzienbare tijd tot restauratie hiervan over te gaan. 19 1. J. Kousemaker Pz., Onthulling van het gedenkteeken ter eere van Dr. J. ah Utrecht Dresselhuis, te Wolfaartsdijk, 1 November 1862. (Zeeuwse Bibliotheek, persoonsdos sier J. ab Utrecht Dresselhuis). De kerk en de toren waren gloednieuw; op zondag 21 september 1862 was de nieuwgebouwde kerk, tot stand gekomen in de periode nadat aan dominee Dresselhuis per 1 januari 1858 eme ritaat was verleend, in gebruik genomen. 2. Het langdurig verblijf van Dresselhuis in Wolphaarts dijk zal mede gebaseerd zijn op de nauwe relatie met de familie Lenshoek. In 1825 huwde zijn zuster Willemina Margarita Dresselhuis er met notaris en burgemeester Egbert Petrus Lenshoek. 3. De Duivelsberg of Eliwerve is als archeologisch monu ment gesitueerd in de Kapelse woonwijk Eliwerve. 4. Voor de archeologische beschrijving van de monumen ten kreeg Dresselhuis steun van een archeoloog, L.J.F. Janssen, conservator bij het Rijksmuseum van Oudhe den. Deze liet door de tekenaar en lithograaf van het museum, Th. Hooiberg, afbeeldingen vervaardigen en gaf zelf goede beschrijvingen en degelijke commentaren. Het gezamenlijke werk van predikant en archeoloog was net op tijd uitgekomen. Op 10 oktober 1848 werden de in de kerk van Domburg ondergebrachte monumen ten door brand grotendeels verwoest. 5. Zeeuws Archief, toegangsnummer 33.2, inv. nr. 25, ver slag 20 januari 1830. 6. ZA, toegangsnummer 26.1, inv. nr. 260, H.Q. Janssen, Jaarboek Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde, 1863, Levensberigt van dr. Johannes ab Utrecht Dres selhuis. Hierin opgenomen een overzicht van de publica ties van de hand van dr. J. ab Utrecht Dresselhuis. 7. ZA, archief Toezicht lager onderwijs 1806-1920, toe gangsnummer 94. 8. G.J. Lepoeter, Bouwen in vertrouwen. Fragmenten uit anderhalve eeuw geschiedenis van het protestants chris telijk lager I basisonderwijs in de gemeente Goes, Goes, 2005, pag. 11-17. 9. Dresselhuis was er met hulp van een zijner beste vrienden, de geneesheer J. Persant Snoep, in 1857 in geslaagd om het lichaam van zijn in 1853 op het oude kerkhof begraven zoon op de nieuwe begraafplaats te laten herbegraven. Toestemming verleend om over brenging van lijkkist naar nieuwe begraafplaats, mits geschiedende tusschen 11.00 u 's avonds en 2.00 u 's nachts, onder toezicht van geneesheer J. Persant Snoep en verder volgens de geldende voorschriften. (GA Goes, archief gemeente Wolphaartsdijk, inv. nr. 134, notulen B en W 2 september 1857.) 10. Als noot 1. 11. De zwaarste - misschien wel wat overtrokken - heden daagse kritiek lezen we bij Dekker: Het werk van Soetbrood Piccardt (ook een predikant die zich in de negentiende eeuw met geschiedschrijving bezighield) had voor die tijd een grote verdienste, dat van Dressel huis stond op een veel lager peil. Van hem moet gezegd worden dat hij de bestudering van de middeleeuwse geschiedenis van Zeeland eerder achteruit dan vooruit heeft gebracht. (C. Dekker, Gereformeerd en evangelisch, Kampen, 1992, pag. 217).. 12. Een voorbeeld hiervan is het volgende. In 1852 bezocht Prins Hendrik van Oranje-Nassau (Hendrik de Zee vaarder), broer van Koning Willem III, Wolphaartsdijk. De reden hiervan was, dat de Hooge Gast Zeelands groo- ten geleerde Dr. J. ab Utrecht Dresselhuis wilde zien en spreken. Ons Zeeland, 1936, nummer 18.) 13. Het gedenkteken is als Rijksmonument geregistreerd onder nummer 507904, met de aantekening zeer hoge cultuurhistorische waarde.

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 2011 | | pagina 21