genuanceerd. Niet vrijwel uitsluitend de lof
en bewondering zoals die uit geschriften,
vooral van zijn tijdgenoten, blijkt. Hij werd
in zijn tijd beschouwd als een beoefenaar
van de wetenschap op een hoog niveau
en een breed terrein. Dit zal deels terecht
geweest zijn. Maar hij was autoritair in zijn
optreden, duldde als het er op aankwam
geen tegenspraak en zijn op schrift gestelde
beweringen op geschiedkundig terrein
stoelden lang niet altijd op gedegen bron
nenonderzoek.11'
Echter, het initiatief voor de recente res
tauratie en verplaatsing van het verwaar
loosde en in verval geraakte monument
is zeer te prijzen. Het is genomen door de
Vereniging 'Gemeenschap Wolfaartsdijk'.
Het is een bewijs van het besef dat ander
halve eeuw na zijn overlijden, de man die
als geen ander het dorp Wolphaartsdijk in
zijn tijd en tot lang daarna op de kaart van
Zeeland heeft gezet, vooralsnog niet in de
vergetelheid dient te raken.12' De Vereni
ging 'Gemeenschap Wolfaartsdijk' verdient
hiervoor alle lof. Ook de onontbeerlijke
medewerking van de Gemeente Goes mag
hier genoemd worden. Het restauratiewerk
werd vakkundig uitgevoerd door Natuur
steenhuis te Goes.
Het monument staat nu, voorzien van een
informatiebord, sinds de zomer van 2009 op
een beter zichtbare en toegankelijke plaats
aan de Oostkerkestraat.13'
Noten:
Naschrift
Op de algemene begraafplaats te
Wolphaartsdijk ligt aaneengesloten een
viertal graven.
Dit zijn de graven van dr. J. ab Utrecht
Dresselhuis, zijn zoon mr. J.G. ab Utrecht
Dresselhuis, zijn zuster F.C. Dresselhuis en
zijn tweede echtgenote P.F. de Backer. Het
graf van dr. J. ab Utrecht Dresselhuis is
zwaar beschadigd. De Vereniging 'Gemeen
schap Wolfaartsdijk' is voornemens binnen
afzienbare tijd tot restauratie hiervan over
te gaan.
19
1. J. Kousemaker Pz., Onthulling van het gedenkteeken ter
eere van Dr. J. ah Utrecht Dresselhuis, te Wolfaartsdijk,
1 November 1862. (Zeeuwse Bibliotheek, persoonsdos
sier J. ab Utrecht Dresselhuis). De kerk en de toren
waren gloednieuw; op zondag 21 september 1862 was de
nieuwgebouwde kerk, tot stand gekomen in de periode
nadat aan dominee Dresselhuis per 1 januari 1858 eme
ritaat was verleend, in gebruik genomen.
2. Het langdurig verblijf van Dresselhuis in Wolphaarts
dijk zal mede gebaseerd zijn op de nauwe relatie met de
familie Lenshoek. In 1825 huwde zijn zuster Willemina
Margarita Dresselhuis er met notaris en burgemeester
Egbert Petrus Lenshoek.
3. De Duivelsberg of Eliwerve is als archeologisch monu
ment gesitueerd in de Kapelse woonwijk Eliwerve.
4. Voor de archeologische beschrijving van de monumen
ten kreeg Dresselhuis steun van een archeoloog, L.J.F.
Janssen, conservator bij het Rijksmuseum van Oudhe
den. Deze liet door de tekenaar en lithograaf van het
museum, Th. Hooiberg, afbeeldingen vervaardigen en
gaf zelf goede beschrijvingen en degelijke commentaren.
Het gezamenlijke werk van predikant en archeoloog
was net op tijd uitgekomen. Op 10 oktober 1848 werden
de in de kerk van Domburg ondergebrachte monumen
ten door brand grotendeels verwoest.
5. Zeeuws Archief, toegangsnummer 33.2, inv. nr. 25, ver
slag 20 januari 1830.
6. ZA, toegangsnummer 26.1, inv. nr. 260, H.Q. Janssen,
Jaarboek Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde,
1863, Levensberigt van dr. Johannes ab Utrecht Dres
selhuis. Hierin opgenomen een overzicht van de publica
ties van de hand van dr. J. ab Utrecht Dresselhuis.
7. ZA, archief Toezicht lager onderwijs 1806-1920, toe
gangsnummer 94.
8. G.J. Lepoeter, Bouwen in vertrouwen. Fragmenten uit
anderhalve eeuw geschiedenis van het protestants chris
telijk lager I basisonderwijs in de gemeente Goes, Goes,
2005, pag. 11-17.
9. Dresselhuis was er met hulp van een zijner beste
vrienden, de geneesheer J. Persant Snoep, in 1857 in
geslaagd om het lichaam van zijn in 1853 op het oude
kerkhof begraven zoon op de nieuwe begraafplaats
te laten herbegraven. Toestemming verleend om over
brenging van lijkkist naar nieuwe begraafplaats, mits
geschiedende tusschen 11.00 u 's avonds en 2.00 u 's
nachts, onder toezicht van geneesheer J. Persant Snoep
en verder volgens de geldende voorschriften. (GA Goes,
archief gemeente Wolphaartsdijk, inv. nr. 134, notulen B
en W 2 september 1857.)
10. Als noot 1.
11. De zwaarste - misschien wel wat overtrokken - heden
daagse kritiek lezen we bij Dekker: Het werk van
Soetbrood Piccardt (ook een predikant die zich in de
negentiende eeuw met geschiedschrijving bezighield)
had voor die tijd een grote verdienste, dat van Dressel
huis stond op een veel lager peil. Van hem moet gezegd
worden dat hij de bestudering van de middeleeuwse
geschiedenis van Zeeland eerder achteruit dan vooruit
heeft gebracht. (C. Dekker, Gereformeerd en evangelisch,
Kampen, 1992, pag. 217)..
12. Een voorbeeld hiervan is het volgende. In 1852 bezocht
Prins Hendrik van Oranje-Nassau (Hendrik de Zee
vaarder), broer van Koning Willem III, Wolphaartsdijk.
De reden hiervan was, dat de Hooge Gast Zeelands groo-
ten geleerde Dr. J. ab Utrecht Dresselhuis wilde zien en
spreken. Ons Zeeland, 1936, nummer 18.)
13. Het gedenkteken is als Rijksmonument geregistreerd
onder nummer 507904, met de aantekening zeer hoge
cultuurhistorische waarde.