onafscheidelijk. Het was voor Khan geen
probleem om deuren te open en te sluiten
en handjes te geven. Wat wel een probleem
was, was de grote hoeveelheid voedsel die
in de maag van de altijd hongerige Khan
verdween. Toen ook het voedsel op rant
soen moest, leverde dat wel degelijk een
probleem op.
Het was eigenlijk een uitkomst dat het
Britse leger omstreeks 1942, via de media,
een wervingsactie voor honden opstartte.
Door Khan uit te lenen aan het leger
zouden beide problemen opgelost worden.
Khan zou, als hij door de strenge selectie
procedure kwam, worden ingezet bij een
legeronderdeel. Na de oorlog zou Khan dan
weer terugkomen. Barrie was in eerste
instantie niet te overtuigen, maar ging uit
eindelijk overstag. Khan werd aangemeld
en niet veel later verruilde hij Tolworth
voor het 'War Dog training centre' in Pot
ter's Bar. Met tranen in zijn ogen nam de
toen bijna negenjarige Barrie afscheid van
zijn maatje.
Na zijn training, die probleemloos verliep,
werd Khan als Wardog 147 ingedeeld bij
het 6th Battalion The Cameronians in La
narkshire, Schotland. Khan en zijn begelei
der L/Cpl (Korporaal) Jimmy Muldoon wer
den al snel maatjes. Nadat Khan eerst een
poosje in het betrekkelijk rustige Schotland
had dienstgedaan werden Muldoon en
hij in 1944 ingezet op het vasteland. Via
Baarland kwam hij omstreeks 2 novem
ber aan in Nieuwdorp. En op 3 november
1944 was Khan onderdeel van de eenheid
die werd ingezet om de troepen, die dan al
dagenlang op de veertig meter brede en één
kilometer lange Sloedam vastzaten, te ont
zetten. Deze manschappen die al sinds 31
oktober probeerden de dam over te steken
waren schietschijven voor de Duitsers.3)
Ze werden beschoten vanuit de bunkers
waarmee de Sloedam werd verdedigd. Som
mige bevrijders waren, gedekt door de rook
via granaattrechters, tot aan de Walcherse
zijde geraakt maar zaten daar vast. Beslo
ten werd om onder meer het 6th Batallion
The Cameronians in te zetten voor een
operatie met de naam 'Mallard'.
Deze operatie had als doel om, over de kre
ken en slikken van het Sloe, Walcheren te
bereiken en van daaruit de Duitse troepen
bij de Sloedam in de rug aan te vallen. Dit
lukte, maar niet zonder slag of stoot. In de
vroege ochtend van 3 november ging men
in bootjes, vanuit het haventje van Nieuw
dorp, op weg naar de kust van Walcheren.
Tijdens deze 'helse' tocht over de slikken,
en de schermutselingen eromheen, verloren
achttien militairen, van de eenheid waarin
Khan diende, het leven.4' Zonder Khan
zouden dat er negentien zijn geweest.
Voordat de nachtelijke oversteek tijdens
hoog water over het modderige, met mijnen
vol liggende Sloe plaats kon vinden, had
een viertal geniesoldaten de route ontdaan
van mijnen en deze met linten gemarkeerd.
Door binnen deze linten te blijven konden
ze relatief veilig oversteken. De eerste
manschappen bereikten nagenoeg zonder
problemen de overkant en namen veel ver
bouwereerde Duitsers gevangen. De Duit
sers die dachten dat de slikken en het Sloe
een oversteek onmogelijk maakte kregen
Afb. 5. 300 meter water en 750
meter slikken scheiden Beve
land en Walcheren. Collectie
Bevrijdingsmuseum Nieuw
dorp.)
22