De Lancaster
De Lancaster was een door Roy Chadwick verder ontwikkelde versie van de sinds 1939 in
gebruik zijnde tweemotorige Manchester. De Manchester had twee onbetrouwbare Vulture
motoren, was traag en slecht wendbaar. De tweemotorige toestellen zoals de Manchester
en de Blenheim werden vanaf 1941 vervangen door viermotorige toestellen zoals de Hali
fax en de Stirling. De Lancaster die eind 1941 van de band liep was met vier krachtige
Rolls Royce Merlin motoren veel sterker en wendbaarder. Dit toestel zou zich ontwikkelen
tot het werkpaard binnen Bomber Command.
De PB667 was een AVRO Lancaster MKIII met een spanwijdte van 31 meter en een
lengte van ruim 21 meter. Het vliegtuig had een actieradius van ruim 4.000 km en een
topsnelheid van 460 km/u. Het vliegtuig kon bijna 7.500 meter hoog vliegen en kon ruim
veertien ton aan bommen van de startbaan de lucht in krijgen. Het was het enige vlieg
tuig dat de 6,4 meter lange, 5.400 kilo zware Tall-Boy's en de 10.000 kilo zware Grand-
Slam bommen kon meenemen. Hiervoor maakte het gebruik van vier stuks Packard-Build
Merlin 38 motoren die goed waren voor bijna 1.400 pk per stuk (1.390pk bij 3.000 tpm).
Het vliegtuig was bewapend met acht stuks .303 Browning MG's.
De machine liep in september 1944 van de band bij Woodford Cheshire en maakte zijn
eerste vlucht op 30 september 1944. In december werd het onderdeel van het 7th Squa
dron in Oakington.
Het vliegtuig was onderdeel van de tiende productiebatch van 723 vliegtuigen gebouwd
door A.V. Roe Co. Ltd., Newton Heath, Manchester, onder Contract Nr. 1.807. De afleve
ring startte in oktober 1944 en het laatste toestel liep in maart 1945 van de band. Er wer
den in die tijd gemiddeld veertien toestellen per week afgeleverd. Tijdens WOU werden
7.366 Lancasters gebouwd.
De Pathfinders
Pathfinder Force was een elite-eenheid
waai-voor alleen de beste manschappen
geselecteerd werden. De meeste vliegers
hadden er vaak al een Tour opzitten in
Main Force. Naarmate de oorlog vorderde
werd het steeds moeilijker om voldoende
manschappen binnen Bomber Command
operationeel te houden. Het Tour ofDuty-
concept zorgde er voor dat vliegers na een
aantal vluchten boven vijandelijk gebied
een poosje vrijgesteld werden van ope
raties. Daarnaast kwam lang niet ieder
vliegtuig terug van een missie. Naarmate
de spoeling steeds dunner werd, werden de
regels aangepast. Doordat de opleidingen
ook steeds beter werden kwam het steeds
vaker voor dat jonge, veelbelovende beman
ningen door hun commandant gevraagd
werden om - na een paar aansprekende
resultaten - over te stappen naar de Path
finders. Deze mannen konden na een
stoomcursus van iets meer dan een week
direct worden ingezet. Hoewel je bij de
Pathfinders aanzienlijk meer risico liep dan
in Main Force bleven vliegers zich aanmel
den. Datje bevorderd werd en lid werd van
een elite-eenheid met de nodige sociale- en
financiële voordelen had daar zonder veel
twijfel mee te maken. Eén van de mannen
die in Pathfinder Force terechtkwam, was
de jonge Australiër Lindsay Page Bacon.
Lindsay Page Bacon
Lindsay Page Bacon werd geboren op 25
januari 1924 in Coffs Harbour, een voor
stad van Sydney, in Australië. Hij hield
van voetbal en tennis. Op 9 februari 1942
zette hij zijn studie aan de Universiteit van
Sydney op een laag pitje en meldde hij zich,
op nauwelijks achttienjarige leeftijd, aan
bij de RAAF.10' Een niet ongebruikelijke
stap binnen de familie. Lindsay's vader
Victor was een veteraan die in de Eer
ste Wereldoorlog in Europa had gediend.
Bacon's zus Kathleen was verpleegster in
Malta en later in het Midden-Oosten. Zijn
broer Wesley was ook onder de wapenen en
vocht in Afrika ondermeer bij Tobruk. Zijn
andere zus Margareth zat nog wel in Aus-
4
