MUSEUM
Hoe speelgoed uit Goes verdween
Arend van der Wel, Vrienden HMDB
Etllfll
HISTORISCH
DE BEVELANDEN
GOES
In Nederland is een tiental speelgoedmu
sea te vinden, in alle soorten en maten.
Zeeland is niet zo rijk en gelukkig om één
ervan te herbergen; de Zeeuwen moeten
naar Tilburg of Oosterhout, om nog enigs
zins in de buurt te blijven. De wisselex
positie 'Hoe speelgoed uit Goes verdween
- Visser 176 jaar familiebedrijf' in het
Historisch Museum De Bevelanden in Goes
biedt echter soelaas en dat nog wel gedu
rende ruim een jaar: van eind november
2012 tot en met 6 januari 2014.
De directe aanleiding om deze wisselex
positie in te richten, is het sluiten van de
speelgoedwinkel Vissertoys aan de Lange
Kerkstraat in Goes. Dit familiebedrijf is
176 jaar 'van vader op zoon' gegaan en is
daarmee de op één na oudste winkel van
Goes. En dat is het strikt genomen nog
steeds, want het familiebedrijf is niet op
gehouden te bestaan, maar heeft de winkel
per 31 juli 2012 gesloten om als webwinkel
verder te gaan. Ook als webshop biedt Vis
ser niet alleen het ragegevoelige speelgoed,
maar vooral de lastiger te vinden merken
en artikelen. Geen algemene speelgoedsu
permarkt, maar een met zorg samengestelde
webwinkel, aldus de website www.vis
sertoys.nl zelf. Tijdens de opening van de
wisselexpositie op 29 november benadrukte
Ron Berks, voorzitter van de Ondernemers
Organisatie Goes, dan ook niet zozeer de
teloorgang van (weer) een Goese winkel,
als wel juist de creatieve en zich aanpas
sende en vernieuwende Goese onderne
mersgeest. De titel 'Hoe speelgoed uit Goes
verdween' is dan wel strikt genomen op de
expositie van toepassing, maar Vissertoys
is levend en wel. Dat neemt niet weg dat de
expositie vooral gevoelens van nostalgie zal
oproepen en voeden.
Winkeldochters
Eén lijn van de expositie laat aan de hand
van oude foto's en korte teksten de ont
wikkeling van het winkelbedrijf zien. Hoe
het in 1836 begon als bazar, waar naast
huishoudelijke artikelen ook wapens en
munitie werden verkocht ('Kruit, hagel en
patronen' prijkte op de pui), hoe het pand
veranderde en uitbreidde, hoe de winkel
vanaf 1990 een gespecialiseerde speelgoed
winkel werd en aansloot bij de landelijke
keten De Speelboom. De andere lijn van de
expositie is natuurlijk het speelgoed zelf en
dat zal voor bezoekers van elke leeftijd een
feest van herkenning en herinnering zijn.
Het is een brede bloemlezing geworden, die
wat willekeurig lijkt en dat ook is. Verwacht
geen gestructureerd overzicht van de speel
goedsoorten en -merken per decennium,
compleet met een - al of niet pedagogische
- toelichting. De samenstelling is tamelijk
lukraak en dat is wel zo verrassend. De
familie Visser heeft niet, gedurende hun
anderhalve eeuw durende winkelvoorraad-
beheer, specifieke artikelen achtergehouden:
'voor later, voor het museum'. In alle eerbied
gezegd, is wat we in deze expositie zien een
fraaie selectie winkeldochters van de laatste
halve eeuw. Wat niet werd verkocht, werd
bewaard en komt nu mooi van pas. Zo zien
we een Tom Poes-knuffel uit de jaren vijftig,
toen deze stripfiguur nog niet tot volle was
dom was gekomen, maar blijkbaar al wel
een rol speelde in de 'merchandising" van
de Toonder Studio's. En leuk ook om een
'donkere Barbie' te zien: een pop van het
zwarte fotomodel Naomi Campbell uit de
jaren negentig, compleet met prijskaartje
in guldens, te weten slechts 39,95. Dinky
Toys, Matchbox, Marklin, My Little Pony,
Meccano - noem maar op, het staat er bij.
En ook een fraaie oude step. Een nog ouder
exemplaar speelt een rol in een hilarisch
'stom' filmpje, dat te vinden is op de ge-
22
