MUSEUM Hoe speelgoed uit Goes verdween Arend van der Wel, Vrienden HMDB Etllfll HISTORISCH DE BEVELANDEN GOES In Nederland is een tiental speelgoedmu sea te vinden, in alle soorten en maten. Zeeland is niet zo rijk en gelukkig om één ervan te herbergen; de Zeeuwen moeten naar Tilburg of Oosterhout, om nog enigs zins in de buurt te blijven. De wisselex positie 'Hoe speelgoed uit Goes verdween - Visser 176 jaar familiebedrijf' in het Historisch Museum De Bevelanden in Goes biedt echter soelaas en dat nog wel gedu rende ruim een jaar: van eind november 2012 tot en met 6 januari 2014. De directe aanleiding om deze wisselex positie in te richten, is het sluiten van de speelgoedwinkel Vissertoys aan de Lange Kerkstraat in Goes. Dit familiebedrijf is 176 jaar 'van vader op zoon' gegaan en is daarmee de op één na oudste winkel van Goes. En dat is het strikt genomen nog steeds, want het familiebedrijf is niet op gehouden te bestaan, maar heeft de winkel per 31 juli 2012 gesloten om als webwinkel verder te gaan. Ook als webshop biedt Vis ser niet alleen het ragegevoelige speelgoed, maar vooral de lastiger te vinden merken en artikelen. Geen algemene speelgoedsu permarkt, maar een met zorg samengestelde webwinkel, aldus de website www.vis sertoys.nl zelf. Tijdens de opening van de wisselexpositie op 29 november benadrukte Ron Berks, voorzitter van de Ondernemers Organisatie Goes, dan ook niet zozeer de teloorgang van (weer) een Goese winkel, als wel juist de creatieve en zich aanpas sende en vernieuwende Goese onderne mersgeest. De titel 'Hoe speelgoed uit Goes verdween' is dan wel strikt genomen op de expositie van toepassing, maar Vissertoys is levend en wel. Dat neemt niet weg dat de expositie vooral gevoelens van nostalgie zal oproepen en voeden. Winkeldochters Eén lijn van de expositie laat aan de hand van oude foto's en korte teksten de ont wikkeling van het winkelbedrijf zien. Hoe het in 1836 begon als bazar, waar naast huishoudelijke artikelen ook wapens en munitie werden verkocht ('Kruit, hagel en patronen' prijkte op de pui), hoe het pand veranderde en uitbreidde, hoe de winkel vanaf 1990 een gespecialiseerde speelgoed winkel werd en aansloot bij de landelijke keten De Speelboom. De andere lijn van de expositie is natuurlijk het speelgoed zelf en dat zal voor bezoekers van elke leeftijd een feest van herkenning en herinnering zijn. Het is een brede bloemlezing geworden, die wat willekeurig lijkt en dat ook is. Verwacht geen gestructureerd overzicht van de speel goedsoorten en -merken per decennium, compleet met een - al of niet pedagogische - toelichting. De samenstelling is tamelijk lukraak en dat is wel zo verrassend. De familie Visser heeft niet, gedurende hun anderhalve eeuw durende winkelvoorraad- beheer, specifieke artikelen achtergehouden: 'voor later, voor het museum'. In alle eerbied gezegd, is wat we in deze expositie zien een fraaie selectie winkeldochters van de laatste halve eeuw. Wat niet werd verkocht, werd bewaard en komt nu mooi van pas. Zo zien we een Tom Poes-knuffel uit de jaren vijftig, toen deze stripfiguur nog niet tot volle was dom was gekomen, maar blijkbaar al wel een rol speelde in de 'merchandising" van de Toonder Studio's. En leuk ook om een 'donkere Barbie' te zien: een pop van het zwarte fotomodel Naomi Campbell uit de jaren negentig, compleet met prijskaartje in guldens, te weten slechts 39,95. Dinky Toys, Matchbox, Marklin, My Little Pony, Meccano - noem maar op, het staat er bij. En ook een fraaie oude step. Een nog ouder exemplaar speelt een rol in een hilarisch 'stom' filmpje, dat te vinden is op de ge- 22

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 2013 | | pagina 24