wijs aan hen die dat nodig hadden. Het
ging allemaal in diensttijd en, hoewel het
geen professoren zijn geworden, velen van
hen konden zich later behelpen, ook mijn
vriend. Die jongen is er ook al niet meer,
maar zijn vrouw ontmoet ik nog vaak en
we halen dan die tijd en schrijverij nog wel
eens op.
Door de weinige veranderingen en het gere
geld naar huis mogen verliep de tijd toch
nogal snel en zo eindigde het jaar 1914.
Het nieuwe jaar bracht geen verandering
in de oorlogvoering. Het gedreun van de
zware kanonnen was, wanneer de wind uit
het zuiden kwam, tot ver in het zuidelijk
deel van ons land te horen.
Onze marine had ook handen vol werk. De
Duitsers waren erg gul in het strooien van
mijnen en veel daarvan spoelden op onze
kust aan, waarna ze door hen vakkundig
onschadelijk werden gemaakt. Echter,
in het voorjaar van 1915 spoelde er weer
zo een aan op Borrendamme, vlakbij de
landbouwer Catshoek. Zijn zoons deden
geen aangifte en belust op 't koper dat ze
er aan zagen, zouden ze hem wel eens even
demonteren, 't Gevolg was dat alle drie de
broers plus een arbeider en nog een jongen
de lucht in vlogen en werden vernietigd.
Het wonderlijke bij dat geval was, dat ze
een hondje bij zich hadden dat het wel
overleefde. Wij hoorden dat al vrij vlot
en waren zeer met het lot van de familie
begaan. Hoe erg zo'n geval ook mocht zijn,
het was in elk geval een aanwijzing voor
anderen om er bij een eventuele aanspoe
ling met hun vingers af te blijven en een
veilige afstand te bewaren.
Op het fort werd inmiddels gefluisterd
dat we het wel eens zouden kunnen gaan
Afb. 2. Deze groepsfoto is in augustus 1917 in een militair tentenkamp te Gilze-Rijen ge
maakt. Met het opsteken van zijn hand geeft Arie aan dat hij over vijf dagen met groot verlof
gaat. De twee middelste militairen op deze foto hebben een geweer van het type Mannlicher
M.95 vast, het standaardgeweer van de Nederlandse krijgsmacht. (Collectie Van Loo.)
7
