alle licht dat van buitenaf zichtbaar was te doven en tenslotte om de voordeuren te openen zodat voorbijgangers een veilig heenkomen konden zoeken. In Sas van Gent en een paar dagen later ook in Goes werd eenzelfde oproep aan de bevolking gedaan.8' Maar er waren meer initiatieven om een volgende aanval te voorkomen. Een groep burgers kwam eind december met het plan een vliegerwacht op te richten. Die moest vooral Goes als dichtstbebouwde gemeente beschermen. Van 's- Heer Abtskerke tot Wemeldinge en van 's-Gravenpolder tot Wilhelminadorp moesten er waarschu wingssignalen gegeven worden als een verdwaalde piloot richting Goes vloog. Het geven van lichtsignalen in de Nederlandse kleuren of met grote verlichte letters op de grond het woord 'Holland' weergeven was mogelijk, maar leek geen goed idee. De kans was groot dat de vliegenier alleen een lichtvlek zag, die juist zou verlokken hem er zijn bommen heen te werpen. Nee, de beste mogelijkheid was het afschieten van vuurpijlen of lichtkogels in bijvoor beeld de kleuren wit en rood. Dorp na dorp moest deze signalen geven, zodat de piloot wist dat hij zich boven neutraal terrein bevond en rechtsomkeer kon maken. Poli tieagenten, veldwachters en anderen die zich 's avonds en 's nachts buiten bevon den konden hiermee belast worden, want politieagenten met straatdienst kunnen des nachts heel gemakkelijk eenige vuurpijlen of lichtkogels bij zich dragen. Het was een ambitieus plan waarbij de hulp van vele gemeentebesturen en militaire autoritei ten nodig was en het is dan ook weer even snel verdwenen als het bedacht werd. De militairen waren trouwens van mening dat ook het afschieten van vuurpijlen vliegtui gen eerder aantrok dan afschrok. Het geeft echter wel aan dat niet alleen de overheid, maar ook de bevolking met allerlei plannen in de weer was.9) De Commandant van de Stelling der Mon den der Maas en der Schelde (Commando Zeeland) was, net als veel gemeentebe sturen, van mening dat de beperking van lichtuitstraling de beste oplossing was om de risico's van een luchtaanval te beperken. Begin januari werd in Goes een proef gedaan met het afdekken van straatlan taarns met houten kappen, terwijl de zij ruiten bedekt werden met een omhulsel van grijze voering. De gemeentebouwmeester en de direkteur van de gasfabriek bekeken het resultaat vanaf de toren en konden constateren dat er vrijwel geen licht meer naar boven straalde van de lantaarns. Een oplossing was het echter niet, want er kwam zoveel zijdelings licht uit ramen van gebouwen dat de stad toch prima zichtbaar was vanuit de lucht. Sommige gebouwen hadden een glazen dak, zoals bijvoorbeeld de Centrale keuken, die een grote lichtvlek in de stad vormde. Een lezer van de Goes- sche Courant zag het anders. Een zekere 'M' stuurde een ingezonden brief waarin hij grote twijfel uitte over de lichtbeper- king. Hij meende dat dit bij de aanval in december helemaal geen rol had gespeeld, want omdat de nacht toen bijna daghelder was, heeft hij de lantaarns wel niet noodig gehad. Daar kwam bij dat de kans dat het voorval zich zou herhalen wel zeer klein was, het gemeentebestuur kon dan ook beter niet afgaan op den overdreven angst van enkelen. Er werden meer voorstellen gedaan: politieagenten konden worden uitgerust met een ratel, signaalfluit of hoorn of er kon bijvoorbeeld een soort sirene op de gasfabriek geplaatst worden als waarschu wingsdienst voor luchtaanvallen. De firma G. Dikkers Co. in Hengelo had er wel een ter beschikking: een groote twee-tonige vier-duims harmonische orgelfluit.w) Voor zover bekend hebben alle goede voor nemens niet tot veel resultaat geleid. Overigens waren er in Goes en Middelburg al eerder lichtbeperkende maatregelen genomen en wel op 6 december 1916. Zo mocht er bijvoorbeeld na 18.00 uur geen licht meer branden in etalages, er mocht geen gaslicht gebruikt worden voor recla medoeleinden en ook mochten voor het publiek toegankelijke lokalen na 23.00 uur niet meer met gas of elektriciteit verlicht worden. Overtreders konden van gas en elektrisch worden afgesloten, ook zes da gen hechtenis of een boete van 25,- was mogelijk. Er was wel een uitzondering: van 89

Tijdschriftenbank Zeeland

De Spuije | 2014 | | pagina 93