Afb. 2. Machinaal gaten boren.
soms wat saai, Jo Ringers was bij Welcker
wel in de kweekvijver voor het jonge talent
terechtgekomen, en hij maakte zich waar.
Vandaar ook dat hij in 1908 naar het ar
rondissement Goes werd gestuurd waar
hij werd toegevoegd aan de arrondisse
mentsingenieur, J.R van Vlissingen. Goes
was niet zomaar een standplaats: in Goes
werden de nieuwe sluizen voor Wemeldinge
en Hansweert ontworpen. Aan het vooront
werp is dan al door een zestal ingenieurs
gewerkt; het uiteindelijk ontwerp zou op
naam van Ringers komen te staan.
Het was voor een jonge man van 23 jaar
een eervolle opdracht, en alles liep goed tot
Van Vlissingen werd vervangen door ir. A.
E. Kempees. De nieuwe arrondissementsin
genieur was net als Ringers een heel baas
je, en er ontstond een conflict. Een ambte
lijk ontwerp - dat vergat Ringers even - is
niet het bezit van de ontwerper, maar van
de overheid. En de chef heeft daarom het
volste recht wat aan dat ontwerp te veran
deren, ook al was dat in dit geval niet naar
Ringers' zin. Hij protesteerde. De hoofdin
genieur-directeur van Rijkswaterstaat in
Zeeland, Marinus Caland die in Middel
burg zetelde, tikte Ringers op de vingers,
heel goedmoedig overigens. Ringers mocht
dan nog zo begaafd zijn, Kempees was de
chef en Ringers moest zich schikken. Tot
1912; toen vertrok Kempees naar een an
dere standplaats, en Jo Ringers trouwde
met Clasina Mann. Het jonge paar betrok
een woonboot in Hansweert; de bouw van
de sluis werd nu werkelijkheid, en zo had
Jo Ringers dagelijks het toezicht.
Clasina was in de wieg gelegd voor een
bestaan veraf van de stad en dicht bij wa
ter. Haar vader was de hoofdopzichter van
de Hondsbosse zeewering en Clasina was
opgegroeid in Petten en vergroeid met de
waterbouwkunde. Haar leven lang zou ze
Jo steunen en ze leerde de kinderen dat va
ders belangen zwaarder wogen dan die van
henzelf. Met haar goed verstand en haar
11
