de inzet van de hydropulsor en het hoger
gelegen bassin kon men in het bekken de
getij denenergie opsparen voor de watertur
bine en de generator. Conventionele olie
motoren konden een eventueel tekort aan
energie aanvullen.
Maar helaas, in Den Haag zat nu als mi
nister dr.ir. L.H.W. Regout die het plan
aanhield. De top van het ministerie van
Waterstaat hoopte op een elektriciteits
centrale in Noord-Brabant die de stroom
zou kunnen leveren. Ringers, zijn directe
chefs en zijn collegae, voelden het besluit
als een klap in het gezicht: ze waren toch
niet zo dom dat ze zich niet zelf hadden
afgevraagd of de energie makkelijker en
goedkoper van elders kon komen?
Maat het tij keerde. Er kwam een nieuwe
minister, en dat was ir. Cornelis Lely. De
nieuwe minister was ook veeleisend: het
rendement moest beter worden aange
toond, voor zowel Hansweert als Wemeldin-
ge. Het was toen niet anders dan nu: door
vage beloften kon de minister de Kamer
natuurlijk beloven dat de aanneemsom niet
zou worden overschreden en dat het ren
dement prachtig zou zijn. Maar dat zou in
het geval van Hansweert wel erg bezijden
de waarheid zijn. Ringers immers betoogde
dat het rendement niet gegarandeerd was,
en dat het voor een particulier een onmo
gelijk project was. De nieuwe centrale zou
voorlopig alleen in Hansweert, en nog niet
in Wemeldinge, gebouwd moeten worden,
omdat het een experiment was. De minis
ter moest het als een prachtig studie-object
beschouwen. Van de resultaten der studie
zal niet alleen ons land, maar ook het
buitenland gebaat zijn en mag dit aangeno
men worden als juist, dan is ons land aan
zijne oude reputatie als Vader der Water
bouwkunde" tot het nemen van een proef
- nu het op de minst kostbare wijze daartoe
in staat is - verplicht. Ringers nam geen
blad voor de mond; er waren al financiële
tegenvallers geweest; er konden er nog
meer volgen. Bij een geheel nieuwen opzet
met machines, welke nog nimmer in die
groote afmetingen waren gebouwd, waar
van men nog steeds (aan de Technische
Hoogeschool te Darmstadt, onder leiding
van professor Braun) de wetten bestudeert,
moet men bij de uitwerking op onverwachte
resultaten stuiten. Er is slechts één lichaam
denkbaar dat een proef onder die omstan
digheden kan nemen, de Staat. Lely had
oren naar de jonge ingenieur die hem geen
praatjes voor de vaak verkocht. Ringers
mocht experimenteren in Hansweert; zijn
poging om het experiment uit te breiden
een insulair station (een centrale op een
eiland in zee) te bouwen, werd afgekeurd.
In december 1913 ging hij met zijn chef ir.
H. van Oordt die nu de directeur-hoofdin
genieur in Middelburg was, naar Duitsland
voor contractbesprekingen; de levering van
Afb. 6. Het vervoer van
de buitendeur van de
sluis voor het indrijven.
15
